رایکا33

مرتکب شدن
ارتکاب به چه معناست؟
به معنای کلی ، تعهد به روزرسانی یک رکورد در یک پایگاه داده است. در زمینه معامله پایگاه داده ، تعهد به پس انداز داده برای همیشه پس از مجموعه ای از تغییرات آزمایشی اشاره دارد. متعهد یک معامله را در یک پایگاه داده رابطه ای پایان می دهد و به همه کاربران دیگر اجازه می دهد تغییرات را ببینند.

تبلیغات کارت حافظه

Techopedia تعهد را توضیح می دهد
وقتی یک سیستم پایگاه داده تأیید کرد که داده ها ذخیره شده اند ، این باید یک ضمانت آهن پوش باشد. در غیر این صورت ، خطر وجود یکپارچگی داده ها وجود دارد که در آن عدم اطمینان از صحت داده های موجود وجود دارد.

اگرچه به نظر ساده می رسد ، اما واقعیت این است که سیستم های پایگاه داده باید درجه ای از تحمل خطا را نیز ارائه دهند. این به این معنی است که داده ها باید ذخیره شوند حتی در صورت از بین رفتن برخی از اجزای اصلی ، از جمله خرابی دیسک. همچنین یک سیستم پایگاه داده خوب باید در صورت اتلاف ناگهانی برق بهبود یابد و همه تغییرات کاربر یا انجام معاملات غیرمتعهد آن را دوباره برگردانده یا خنثی کند. این امر معمولاً با ثبت همه تراکنش ها در یک پرونده خاص حاصل می شود که سپس در صورت نیاز به بازیابی اطلاعات مورد استفاده قرار می گیرد.

کمیته ها همچنین یک عملکرد مهم دیگر را نیز دارند - آنها به عنوان نقاط تعیین کننده ای که داده های تغییر یافته برای سایر کاربران قابل مشاهده است ، عمل می کنند. بگویید ، آدرس مشتری در سیستم پایگاه داده ویرایش می شود. تا زمانی که تراکنش ذخیره نشود ، سایر کاربران که از داده های همان مشتری پرس و جو می کنند فقط باید آدرس مورد نظر را قبل از ویرایش مشاهده کنند. پس از تعهد ، آدرس جدید به طور دائم آدرس قدیمی را بر روی دیسک جایگزین می کند ، و هر کاربر اکنون اطلاعات را جستجو می کند ، آدرس تغییر یافته را مشاهده می کند.
تعهد دو فاز (2PC)
تعهد دو فاز (2PC) به چه معناست؟
تعهد دو فازی یک پروتکل استاندارد است که تضمین می کند تعهد پایگاه داده در شرایطی که عملیات تعهد باید به دو قسمت جدا شود ، اجرا می شود.

در مدیریت پایگاه داده ، صرفه جویی در تغییرات داده ها به عنوان متعهد و خنثی سازی تغییرات به عنوان بازگشت شناخته می شود. وقتی یک سرور درگیر است ، می توان به راحتی با استفاده از ثبت تراکنش به راحتی به دست آورد ، اما وقتی داده ها در محاسبات توزیع شده در سرورهای متنوع جغرافیایی پخش می شوند (یعنی هر سرور یک موجود مستقل با سوابق ثبت جداگانه است) ، این روند می تواند مشکل تر شود .

تبلیغات

Techopedia تعهد دو فاز (2PC) را توضیح می دهد
در معامله توزیع شده یک شی special خاص که به عنوان هماهنگ کننده شناخته می شود لازم است. همانطور که از نام آن پیداست ، هماهنگ کننده فعالیتها و هماهنگی را بین سرورهای توزیع شده ترتیب می دهد. تعهد دو فاز به شرح زیر اجرا می شود:

فاز 1 - هر سروری که نیاز به تعهد داده ها دارد ، رکوردهای داده خود را به سیستم وارد می کند. اگر یک سرور ناموفق باشد ، با یک پیام خرابی پاسخ می دهد. در صورت موفقیت ، سرور با یک پیام OK پاسخ می دهد.

مرحله 2 - این مرحله پس از پاسخ خوب همه شرکت کنندگان آغاز می شود. سپس ، هماهنگ کننده با دستورالعمل های متعهد یک سیگنال برای هر سرور ارسال می کند. پس از تعهد ، هر یک تعهد را به عنوان بخشی از سوابق ثبت خود برای مرجع می نویسد و برای هماهنگ کننده پیامی ارسال می کند که تعهد آن با موفقیت اجرا شده است. در صورت خرابی سرور ، هماهنگ کننده دستورالعمل هایی را برای برگرداندن معامله به همه سرورها ارسال می کند. بعد از برگشت دوباره سرورها ، هر کدام بازخورد ارسال می کنند که این کار کامل شده است
Rollback به چه معناست؟
بازگرداندن به کارگردانی بازگرداندن پایگاه داده به حالت قبلی با لغو یک معامله یا مجموعه معاملات خاص است. بازگشت مجدد یا به طور خودکار توسط سیستم های پایگاه داده انجام می شود و یا به صورت دستی توسط کاربران انجام می شود.

تبلیغات

Techopedia Rollback را توضیح می دهد
وقتی کاربر پایگاه داده یک قسمت داده را تغییر می دهد اما هنوز تغییر را ذخیره نکرده است ، داده ها در یک حالت موقت یا گزارش تراکنش ذخیره می شوند. کاربرانی که داده های ذخیره نشده را جستجو می کنند ، مقادیر بدون تغییر را مشاهده می کنند. عمل ذخیره داده ها یک تعهد است. این اجازه می دهد تا پرس و جوهای بعدی برای این داده ها مقادیر جدید را نشان دهند.

با این حال ، یک کاربر ممکن است تصمیم بگیرد که داده ها را ذخیره نکند. تحت این شرایط ، یک دستور rollback داده ها را دستکاری می کند تا هرگونه تغییر ایجاد شده توسط کاربر را کنار بگذارد و این کار را بدون اطلاع رسانی به کاربر انجام می دهد. بنابراین ، هنگامی که کاربر شروع به تغییر داده می کند ، متوجه می شود که رکورد اشتباه به روز می شود و سپس عملیات را لغو می کند تا هرگونه تغییر در انتظار را لغو کند ، بازگشت مجدد رخ می دهد.

برگشت ممکن است پس از خرابی سرور یا پایگاه داده به طور خودکار صادر شود ، به عنوان مثال پس از قطع ناگهانی برق هنگامی که پایگاه داده دوباره راه اندازی می شود ، تمام معاملات ثبت شده بررسی می شوند. پس از آن همه معاملات معلق دوباره برگردانده می شوند ، به کاربران اجازه می دهد دوباره وارد شوند و تغییرات مناسب را ذخیره کنند.

فرآیند توسعه نرم افزار
فرایند توسعه نرم افزار به چه معناست؟
فرآیند توسعه نرم افزار اصطلاحی کلی است که فرآیند آرشیو بیش از حد تولید یک محصول نرم افزاری را توصیف می کند. این فرآیند که بعضاً به عنوان چرخه حیات نرم افزار شناخته می شود ، ممکن است برای اجرای یک برنامه واحد یا یک سیستم گسترده ERP استفاده شود.

اگرچه تعریف استانداردی وجود ندارد ، اما بیشتر فرآیندهای توسعه شامل فعالیتهای زیر است:

جمع آوری نیازها
طرح
پیاده سازی
آزمایش کردن
نگهداری

تبلیغات

Techopedia روند توسعه نرم افزار را توضیح می دهد
شرکت ها غالباً یک فرآیند توسعه متناسب با پرسنل و منابع آنها انتخاب می کنند. چندین روش فرآیند توسعه وجود دارد و مجموعه ای رو به رشد از سازمانهای استاندارد ساز نرم افزار در حال اجرا و رتبه بندی روشهای مختلف هستند.

حداقل محصول زنده (MVP) به چه معناست؟
حداقل محصول مناسب (MVP) یک تکنیک توسعه است که در آن یک محصول یا وب سایت جدید با ویژگی های کافی برای جلب رضایت پذیرندگان اولیه تولید می شود. مجموعه نهایی و کامل ویژگی ها فقط پس از در نظر گرفتن بازخورد کاربران اولیه محصول طراحی و توسعه یافته است.

این مفهوم توسط اریک ریز ، مشاور و نویسنده استارتاپ ها رواج یافته است.

تبلیغات

Techopedia حداقل محصول زنده (MVP) را توضیح می دهد
حداقل محصول مناسب (MVP) تجزیه شده ترین نسخه از محصولی است که همچنان قابل عرضه است. دموی محصولات ، پروژه های سرمایه گذاری گسترده و صفحات فرود همه نمونه های متداول MVP هستند.

در برخی موارد ، MVP می تواند تکه ای از سایر ابزارهای موجود باشد تا بتواند قبل از اینکه به عنوان یک ابزار اختصاصی یا نرم افزاری ساخته شود ، دوام بیاورد.

یا اینکه می تواند در بیرون عملکردی "به نظر برسد" در حالی که توسط انسان به صورت دستی اداره می شود ("Flintstone" یا "Wizard of Oz" MVP).

سه ویژگی اصلی یک محصول حداقل زنده
ارزش آن به اندازه کافی است که مردم مایل به استفاده از آن یا خرید اولیه آن هستند.
این نشان دهنده سود کافی در آینده برای حفظ فرزندان اولیه است.
این یک حلقه بازخورد برای هدایت توسعه آینده فراهم می کند.
تیم در حال توسعه یک MVP هیچ وقت را صرف هر چیزی بیش از حداقل ضرر نمی کند و به مرور زمان هنگام ارزیابی استفاده از مشتری و ترجیحات مشتری ، هر ویژگی دیگری را ایجاد می کند.

ممکن است محصول حتی به طرز چشمگیری تغییر کند یا حتی رها شود زیرا بازخورد کاربران به طور قابل توجهی از پروژه اصلی جدا می شود. با این حال ، تیم های در حال توسعه هیچ منبعی (تلاش ، وقت ، پول ، تبلیغات) را برای محصولی که واقعاً هیچ کس نمی خواهد ، به آن نیاز ندارد یا دوست ندارد هدر نمی دهند.

نكته مهم در مورد این روش توسعه این است كه فرض می شود كه پذیرندگان اولیه می توانند چشم انداز یا وعده محصول نهایی را ببینند و بازخورد ارزشمندی را كه برای هدایت توسعه دهندگان به جلو لازم است ، ارائه دهند.

تمام تمرکز یادگیری در طول تولید محصول با جمع آوری اطلاعات از مشتریانی است که قبلاً معتبر هستند.

مشاهده کاربران هنگام استفاده از محصول بسیار قابل اعتمادتر از تلاش برای تأیید فرضیه های بازاریابی با استفاده از پرسشنامه یا پیش بینی است. یک دام مشترک این است که یک محصول استخوانی برهنه عرضه کنیم که بسیار کمتر از انتظارات کاربران است و به هیچ وجه قابل استفاده نیست.

به طور کلی ، روش MVP به ویژه برای محصولات فنی گرا که توسط کاربران فنی استفاده می شود و اغلب مشتاق ارائه بینش عملی در مورد بهبود یا به روزرسانی محصول هستند ، قابل اجرا است.

مفهوم MVP ، در واقع ، به طور گسترده ای توسط بسیاری از افراد عمودی در صنعت انفورماتیک پذیرفته شده است. به عنوان مثال ، بسیاری از بازیهای ویدیویی امروزه ماهها (بعضاً سالها) را به محصولات زودرس می گذرانند و با رشد جامعه به آرامی توسعه می یابند.

برخی از امتیازات محبوب ، مانند Farmville ، با استفاده از ویژگیهای جدید گیم پلی در طول زمان ، ضمن بهبود تدریجی تجربه کاربر ، از مفهوم MVP استفاده کردند.

سایر موارد مهم استفاده از رویکرد MVP در دنیای انفورماتیک ، شامل استارت آپ های کلیدی است که در نهایت به موفقیت دست یافتند ، مانند Facebook ، Airbnb ، Dropbox و Twitter.
برنامه نویسی افراطی (XP)
برنامه نویسی افراطی (XP) یعنی چه؟
Extreme Programming (XP) یک روش توسعه نرم افزار شدید ، منضبط و چابک است که بر روی کدگذاری در هر مرحله از چرخه عمر نرم افزار (SDLC) تمرکز دارد. این مراحل عبارتند از: ادغام مداوم برای کشف و رفع مشکلات در اوایل روند توسعه درگیری مشتری و بازخورد سریع این رشته های روش XP از چهار مقدار کلیدی زیر از کنت بک ، مبتکر XP تهیه شده است: ارتباط: ارتباط بین اعضای تیم و مشتریان باید برقرار باشد به طور مکرر و بدون ترس از انتقام جویی ، منجر به بحث درباره پروژه آزاد می شود. سادگی: این شامل استفاده از ساده ترین طراحی ، فناوری ، الگوریتم ها و تکنیک ها برای تأمین نیاز مشتری برای تکرار پروژه فعلی است. بازخورد: بازخورد باید در چندین سطح مشخص وجود داشته باشد ، به عنوان مثال ، آزمایش واحد ، بررسی کد و یکپارچه سازی. شجاعت: تصمیمات دشوار اما مورد نیاز را اجرا کنید.

تبلیغات

کارت حافظه

نرم افزار 3 بعدی
نرم افزار 3-D به چه معناست؟
نرم افزار 3-D نوعی نرم افزار گرافیکی رایانه ای است که امکان طراحی ، توسعه و تولید گرافیک ها و انیمیشن های 3 بعدی را فراهم می کند. نرم افزار 3-D به کاربران امکان می دهد یک شی ، محیط یا هر عنصر گرافیکی را در محدوده سه بعدی تجسم ، طراحی و کنترل کنند. نرم افزار 3-D شامل برنامه های طراحی به کمک کامپیوتر (CAD) و بسته های انیمیشن است.

تبلیغات

Techopedia نرم افزار 3 بعدی را توضیح می دهد
نرم افزار 3-D عمدتا بر روی مفهوم ریاضی هندسه کار می کند ، جایی که هر عنصر طراحی شده به سه محور مختلف ترسیم می شود: X برای عرض ، Y برای طول و Z برای عمق. نرم افزار 3-D با ارائه مجموعه ای از توابع مختلف به کاربران برای طراحی و توسعه یک تصویر یا انیمیشن 3 بعدی کار می کند. اینها شامل مدل سازی تصویر یا شی ، طرح ، انیمیشن و خدمات ارائه می شود. عنصر طراحی شده را می توان در اکثر رایانه ها ، دستگاه های تلفن همراه و سیستم عامل های مدرن مشاهده یا اجرا کرد. با این حال ، برخی از آنها ممکن است به نرم افزار ، سخت افزار یا ترکیبی از شخص ثالث یا فروشنده خاص برای مشاهده نیاز داشته باشند.
مهندسی نرم افزار به کمک رایانه (CASE)
مهندسی نرم افزار به کمک کامپیوتر (CASE) به چه معناست؟
مهندسی نرم افزار با کمک رایانه (CASE) استفاده از ابزارها و روشهای کمک رایانه ای در توسعه نرم افزار برای اطمینان از یک نرم افزار با کیفیت بالا و بدون نقص است. CASE یک رویکرد کنترل شده و منظم را تضمین می کند و به طراحان ، توسعه دهندگان ، آزمایش کنندگان ، مدیران و دیگران کمک می کند تا نقاط عطف پروژه را در حین توسعه مشاهده کنند.

CASE همچنین می تواند به عنوان مخزن اسناد مرتبط با پروژه مانند برنامه های تجاری ، الزامات و مشخصات طراحی باشد. یکی از بهترین مزایای استفاده از CASE تحویل محصول نهایی است که به دلیل اطمینان از باقی ماندن مشتریان در روند کار ، به احتمال زیاد نیازهای دنیای واقعی را برآورده می کند.

تبلیغات

Techopedia مهندسی نرم افزار به کمک رایانه (CASE) را توضیح می دهد
رویکرد CASE کل چرخه تولید محصول را شامل می شود ، از جمله تولید کد ، ابزار محصول ، مخازن ، نمونه سازی و سایر ابزارها.
ابزارهای مختلفی در CASE گنجانده شده است و به آنها CASE ابزار گفته می شود ، که برای پشتیبانی از مراحل و نقاط عطف مختلف در چرخه عمر توسعه نرم افزار استفاده می شود. کارت حافظه

انواع ابزارهای CASE عبارتند از:

Diagramming Tools: کمک به نمایش نمودار و نمودار از داده ها و فرایندهای سیستم.
نمایشگر و گزارشگر رایانه ای: در درک نیازهای داده و روابط موجود کمک کنید.
ابزارهای تجزیه و تحلیل: بر مشخصات ناسازگار ، نادرست موجود در نمودار و جریان داده تمرکز کنید.
مخزن مرکزی: منبع ذخیره سازی واحد برای نمودار داده ها ، گزارش ها و اسناد مربوط به مدیریت پروژه را فراهم می کند.
تولیدکنندگان مستندات: در تهیه اسناد و مدارک فنی کاربر و مطابق استاندارد کمک کنید.
Code Generator: کمک به تولید خودکار کد ، از جمله تعاریف ، با کمک طرح ها ، اسناد و نمودارها.
از مزایای روش CASE می توان به موارد زیر اشاره کرد:

از آنجا که تأکید ویژه ای بر طراحی مجدد و همچنین آزمایش داده می شود ، هزینه سرویس دهی یک محصول در طول عمر مورد انتظار به طور قابل توجهی کاهش می یابد.
کیفیت کلی محصول با اتخاذ یک رویکرد سازمان یافته در طی فرآیند توسعه ، بهبود می یابد.
با رویکرد مهندسی نرم افزار به کمک رایانه ، احتمال تأمین نیازهای دنیای واقعی بیشتر و آسان تر است.
CASE با کمک به اطمینان از توسعه محصولات با کیفیت بالا ، به طور غیر مستقیم یک مزیت رقابتی را برای یک سازمان فراهم می کند.

نرخ پر
نرخ پر کردن به چه معناست؟
Fill fill به تعداد پیکسلی گفته می شود که کارت گرافیک می تواند هر ثانیه رندر کند یا روی حافظه بنویسد. در مگاپیکسل یا گیگاپیکسل در ثانیه اندازه گیری می شود که با ضرب فرکانس ساعت واحد پردازش گرافیک (GPU) در تعداد عملیات رستر (ROP) بدست می آید. پردازنده های گرافیکی با نرخ پرکردگی بالاتر در مقایسه با پردازنده های گرافیکی با نرخ پرکردن کمتر قادر به نمایش فیلم با وضوح و نرخ فریم بالاتر هستند.

هیچ استانداردی برای محاسبه و گزارش نرخ پر کردن وجود ندارد ، بنابراین شرکت ها روش های خاص خود را برای محاسبه آن ارائه داده اند. برخی فرکانس ساعت را در تعداد واحدهای بافت ضرب می کنند ، در حالی که برخی دیگر فرکانس را در تعداد خطوط لوله پیکسل ضرب می کنند. روش هرچه باشد ، محاسبه یک مقدار نظری را تولید می کند که ممکن است عملکرد واقعی را نشان دهد یا نباشد. کارت حافظه

تبلیغات

Techopedia توضیح می دهد میزان پر کردن
میزان پر کردن یک امتیاز عملکرد GPU است که با توانایی آن در ارائه پیکسل و تولید فیلم با کیفیت بالا مطابقت دارد. میزان پرشدگی واقعی به عوامل زیادی از جمله سایر سخت افزارهای سیستم و حتی درایورها بستگی دارد. در گذشته از میزان پر شدن به عنوان یک شاخص عملکرد استفاده می شد ، اما با تغییر تکنولوژی GPU ، شاخص های عملکرد نیز به همین ترتیب مورد استفاده قرار می گیرند.

پیچیدگی یک صحنه را می توان با پیکسل بیش از حد رسم کرد ، که وقتی یک شی بر روی دیگری کشیده می شود ، آن را می پوشاند. این پیچیدگی یک هدر است زیرا یکی از اشیا from از دید پنهان است. هنگامی که صحنه پیچیده تر از میزان پر بودن باشد ، نرخ فریم کاهش می یابد و باعث لکنت تصاویر می شود.

تبلیغات
مگاپیکسل (MP)
مگاپیکسل (MP) یعنی چه؟
مگاپیکسل واحدی است که رزولوشن دوربین یا تصاویری را که دوربین تولید می کند ، توصیف می کند. این برابر با یک میلیون پیکسل است و با اساسی ترین عنصری که یک تصویر را تشکیل می دهد نشان داده می شود: یک نقطه ساده. هرچه تعداد پیکسل ها بیشتر باشد ، وضوح تصویر بزرگتر است و دفعات بیشتری می توانید بدون از بین بردن کیفیت تصویر از طریق پیکسل یا بزرگنمایی پیکسل ، بزرگنمایی کنید. داشتن مگاپیکسل بیشتر نیز به معنای داشتن اندازه پرونده بزرگتر است.

تبلیغات

Techopedia مگاپیکسل (MP) را توضیح می دهد
مگاپیکسل یکی از مهمترین ویژگی های دوربین در نظر گرفته می شود ، اما این اندازه گیری تنها عاملی مهم نیست که کیفیت تصویر را تعیین می کند. مگاپیکسل فقط تعیین می کند که تصویر حاصل براساس کل پیکسل ها تا چه اندازه بزرگ باشد. آنچه در واقع کیفیت تصاویر گرفته شده توسط دوربین را تعیین می کند ، نوع و کیفیت سنسور تصویر است. این سنسور تفاوت بین یک عکس خوب 10 مگاپیکسلی و یک تصویر بد را ایجاد می کند.

تعداد مگاپیکسل تعیین می کند که چه اندازه تصویر بدون افت کیفیت چاپ شود. به عنوان مثال ، یک دوربین تلفن همراه 1.3 مگاپیکسلی می تواند تصاویری تهیه کند که برای چاپ تا 4x3 اینچ مناسب است. اگر تصویر فراتر از آن اندازه منفجر شود ، کیفیت تصویر به طرز چشمگیری افت می کند.
سنسور تصویر تماس (CIS)
سنسور تصویر تماس (CIS) به چه معناست؟
حسگر تصویر تماسی (CIS) نوعی خاص از سنسور LED است که در فناوری های اسکنر استفاده می شود. سنسور تصویر تماسی مجموعه ای از سنسورها با چراغ های LED قرمز ، سبز و آبی است که از ضبط تصویر پشتیبانی می کنند. سنسورهای تصویر تماسی به عنوان یک منبع فشرده و کم مصرف از قابلیت تصویربرداری محبوب شده اند.

تبلیغات

Techopedia سنسور تصویر تماس (CIS) را توضیح می دهد
به طور کلی ، سنسورهای تصویر تماسی کوچکتر از انواع دیگر سنسورهای سنتی مانند سنسورهای دستگاه کوپلینگ (CDD) هستند و به دلیل پشتیبانی از LED ، بسیار کارآمدتر هستند. اگرچه ممکن است کیفیت تصویر محدود باشد ، CIS در ساخت اسکنرهایی که ساخته شده اند تا انرژی کمتری مصرف کنند و قابل حمل تر باشند نیز مفید است. در جایی که شرکت Canon این فناوری را توصیف می کند ، حسگرهای تصویر تماس را بیش از ده برابر کارآمدتر از سیستم های تصویربرداری مبتنی بر CCD ارزیابی می کند. شرکت هایی مانند Canon از روشی به نام LIDE یا LED در معرض قرار گرفتن غیرمستقیم برای ساخت سنسورهای CIS و نوآوری در فناوری نوری استفاده می کنند.

سنسور فیبر نوری
سنسور فیبر نوری چیست؟
سنسور فیبر نوری دستگاه حسگری است که از چند فیبر نوری برای اندازه گیری مقادیر فیزیکی مانند دما ، فشار ، فشار ، ولتاژها و شتاب استفاده می کند. به طور خاص ، از یک فیبر نوری به عنوان عنصر سنجش استفاده می کند ، که حسگر ذاتی نامیده می شود ، یا از آن برای انتقال سیگنال ها از سنسور از راه دور به ماژول پردازش سیگنال (سنسور خارجی) استفاده می کند. سنسورهای فیبر نوری در برابر تداخل الکترومغناطیسی مصون هستند و می توانند شرایط شدید را کنترل کنند ، بنابراین به عنوان سنسور انتخابی بسیاری از صنایع در حال محبوبیت هستند.

تبلیغات

Techopedia سنسور فیبر نوری را توضیح می دهد
حسگرها بسته به کاربرد سابق ، از فیبرهای نوری به روش های مختلفی استفاده می کنند. در ابتدا ، فیبر نوری به دلیل کوچک بودن یا کمبود نیرو در محل از راه دور مورد استفاده قرار می گیرد. دلیل دیگر ، این است که بسیاری از حسگرها می توانند در طول فیبر با استفاده از یک نور متفاوت چند برابر شوند

چارچوب NET (.NET)
.NET Framework (.NET) به چه معناست؟
چارچوب NET یک چارچوب توسعه نرم افزار از طرف مایکروسافت است. این یک محیط برنامه نویسی کنترل شده فراهم می کند که در آن می توان نرم افزار را روی سیستم عامل های مبتنی بر ویندوز توسعه ، نصب و اجرا کرد.

ویژگی های اصلی طراحی عبارتند از: کارت حافظه

قابلیت همکاری: این امکان را برای برنامه های توسعه یافته دات نت فراهم می کند تا به قابلیت های برنامه های توسعه یافته خارج از دات نت دسترسی پیدا کنند.
Common Runtime Engine: همچنین به عنوان زمان کار با زبان مشترک شناخته می شود ، این اجازه می دهد تا برنامه های توسعه یافته در .NET رفتارهای متداول در استفاده از حافظه ، مدیریت استثناها و امنیت را نشان دهند.
استقلال زبان: مشخصات زیرساخت زبان مشترک (CLI) امکان تبادل انواع داده ها را بین دو برنامه توسعه یافته به زبان های مختلف فراهم می کند.
Base Class Library: کتابخانه ای از کد برای بیشتر توابع رایج - که توسط برنامه نویسان برای جلوگیری از بازنویسی تکراری کد استفاده می شود.
سهولت استقرار: ابزارهایی برای اطمینان از سهولت نصب برنامه ها بدون تداخل در برنامه های نصب شده قبلی وجود دارد.
امنیت: برنامه های توسعه یافته در دات نت بر اساس یک مدل امنیتی مشترک ساخته شده اند.

تبلیغات

Techopedia چارچوب NET (NET) را توضیح می دهد
.NET اصلی در استراتژی توسعه بیش از حد آرشیو مایکروسافت است و رقابت این سازمان برای جاوا است. این امر برای توسعه در سیستم عامل های ویندوز بسیار مهم است ، استفاده از این اصطلاح به زمینه بستگی دارد. به عنوان مثال ، معمول است که به راحتی به طور کلی در مورد "توسعه دهنده NET" به عنوان یک برنامه نویس که در یک محیط توسعه مایکروسافت کار می کند صحبت کنیم. از طرف دیگر ، هنگام نوشتن کد ، توسعه دهنده ارجاع می دهد که نسخه خاصی از Framework با چه روشی کار می شود - .NET 2.0 که در سال 2005 منتشر شد ، بسیار متفاوت از .NET 4.0 است که در سال 2010 ارسال شد.

حتی اگر این اصطلاح به صورت ".NET" نوشته شده باشد ، این کلمه اختصاری نیست. به صورت "dot dot" تلفظ می شود و گاهی به صورت dotnet یا dot-net نوشته می شود.
ActiveX Data Object.NET (ADO.NET)
ActiveX Data Object.NET (ADO.NET) به چه معناست؟
ActiveX Data Object.NET (ADO.NET) یک کتابخانه نرم افزار در چارچوب .NET متشکل از م softwareلفه های نرم افزاری ارائه دهنده خدمات دسترسی به داده است. ADO.NET طراحی شده است تا توسعه دهندگان را قادر به نوشتن کد مدیریت شده برای به دست آوردن دسترسی قطع شده به منابع داده ، که می تواند رابطه ای یا غیر رابطه ای باشد (مانند XML یا داده های برنامه) ، کند. این ویژگی ADO.NET به ایجاد برنامه های توزیع شده به اشتراک گذاری داده کمک می کند.

ADO.NET دسترسی متصل به اتصال پایگاه داده را با استفاده از ارائه دهندگان تحت مدیریت NET و دسترسی قطع شده را با استفاده از مجموعه داده فراهم می کند ، برنامه هایی که فقط هنگام بازیابی داده ها یا به روزرسانی داده ها از اتصال پایگاه داده استفاده می کنند. Dataset م theلفه ای است که به ذخیره داده های مداوم در حافظه کمک می کند تا دسترسی قطع شده برای استفاده موثر و با مقیاس پذیری بهتر از منبع پایگاه داده فراهم شود.

تبلیغات

Techopedia ActiveX Data Object.NET (ADO.NET) را توضیح می دهد
ADO.NET از ADO تکامل یافت ، که همچنین یک فناوری مشابه ADO.NET با چند تغییر اساسی در ساختار است. اگرچه مقرراتی برای کار در حالت قطع با استفاده از ADO وجود دارد ، داده ها با استفاده از آداپتورهای داده با کارآیی بیشتری به پایگاه داده در ADO.NET منتقل می شوند. نمایش داده در حافظه بین ADO و ADO.NET متفاوت است. ADO.NET می تواند داده ها را در یک جدول نتیجه واحد نگه دارد ، اما ADO چندین جدول را به همراه جزئیات رابطه آنها در خود جای داده است. بر خلاف ADO ، انتقال داده بین برنامه ها با استفاده از ADO.NET از COM (مدل شی (م componentلفه) استفاده نمی کند بلکه از مجموعه داده ای استفاده می کند که داده ها را به عنوان جریان XML منتقل می کند.

معماری ADO.NET بر دو عنصر اصلی استوار است: DataSet و .NET چارچوب ارائه دهنده داده.

Dataset اجزای زیر را فراهم می کند:

مجموعه کاملی از داده ها شامل جداول مرتبط ، محدودیت ها و روابط آنها
دسترسی عملکردی مانند داده های از راه دور از سرویس وب XML
دستکاری داده ها به صورت پویا
پردازش داده ها به روشی بدون اتصال
پیش بینی برای مشاهده سلسله مراتبی داده های رابطه ای
استفاده از ابزارهایی مانند XSLT و XPath Query برای کار با داده ها
ارائه دهنده داده های چارچوب NET شامل اجزای زیر برای دستکاری داده ها است:

اتصال: این اتصال به منبع داده را فراهم می کند
Command: این دستورات پایگاه داده مورد نیاز برای بازیابی داده ها ، اصلاح داده ها یا اجرای رویه های ذخیره شده را اجرا می کند.
DataReader: این داده ها را فقط به صورت رو به جلو و فقط برای خواندن بازیابی می کند.
DataAdapter: این به عنوان پلی بین مجموعه داده و منبع داده عمل می کند تا مجموعه داده بارگیری شود و تغییرات ایجاد شده در مجموعه داده را با منبع آشتی دهد.
چارچوب موجودیت ADO.NET از .NET frame 4.0 ، فناوری جدید ADO.NET ، سطح برنامه نویسی داده ها را خلاصه می کند تا عدم تطابق امپدانس بین مدل های داده و زبانها را حذف کند ، در غیر این صورت توسعه دهندگان برنامه باید با آنها سر و کار داشته باشند.

ابتدا کوتاهترین مسیر را باز کنید (OSPF)
ابتدا کوتاهترین مسیر (OSPF) را باز کنید یعنی چه؟
Open Shortest Path First (OSPF) یک پروتکل مسیریابی حالت پیوند (LSRP) است که از الگوریتم ارتباطات شبکه Shortest Path First (SPF) (الگوریتم Dijkstra) برای محاسبه کوتاهترین مسیر اتصال بین دستگاه های شناخته شده استفاده می کند.

تبلیغات کارت حافظه

Techopedia ابتدا کوتاهترین مسیر باز (OSPF) را توضیح می دهد
OSPF bis پروتکل داخلی دروازه (IGP) است که بسته های پروتکل اینترنت (IP) را فقط در یک دامنه شبکه مسیریابی واحد هدایت می کند. OSPF با محاسبه کوتاهترین مسیرهای اتصال دستگاه با استفاده از الگوریتم Shortest Path First (SPF) بهترین طرح شبکه (توپولوژی) را پیدا می کند.

به عنوان مثال ، شخصی در شهر A می خواهد به شهر M سفر کند و به او دو گزینه داده می شود:

از طریق شهرهای B و C سفر کنید. مسیر ABCM خواهد بود. و فاصله (یا هزینه پهنای باند در مورد شبکه) برای A-B 10 مایل ، B-C 5 مایل و C-M 10 مایل است.
از طریق شهر F. سفر کنید. مسیر AFM خواهد بود. و فاصله برای A-F 20 مایل و F-M 10 مایل است.
کوتاهترین مسیر همیشه مسیری است که در کل کمترین فاصله را طی کند. بنابراین ، مسیر ABCM گزینه بهتری است (10 + 5 + 10 = 25) ، حتی اگر شخص مجبور به سفر به دو شهر باشد زیرا هزینه کل مربوط به سفر به مقصد کمتر از گزینه دوم با یک شهر است ( 20 + 10 = 30) OSPF با محاسبه کوتاهترین مسیر بین مبدا و مقصد بر اساس هزینه پهنای باند لینک ، الگوریتمی مشابه را انجام می دهد و سپس به شبکه اجازه می دهد تا بسته های IP را از طریق کوتاهترین مسیر ارسال و دریافت کند. پروتکل Gateway Border (BGP)
پروتکل Border Gateway (BGP) به چه معناست؟
پروتکل دروازه مرز (BGP) یک پروتکل مسیریابی است که برای انتقال داده ها و اطلاعات بین درگاه های مختلف میزبان ، اینترنت یا سیستم های خودمختار استفاده می شود. BGP یک پروتکل Path Vector (PVP) است ، که مسیرها را به میزبانهای مختلف ، شبکه ها و روترهای دروازه ای حفظ می کند و بر اساس آن تصمیم مسیریابی را تعیین می کند. برای تصمیم گیری مسیریابی از معیارهای پروتکل داخلی دروازه (IGP) استفاده نمی کند ، بلکه فقط مسیر را براساس مسیر ، خط مشی های شبکه و مجموعه قوانین تعیین می کند.

گاهی اوقات ، BGP به عنوان یک پروتکل دستیابی به جای یک پروتکل مسیریابی توصیف می شود.

تبلیغات

Techopedia پروتکل دروازه مرزی (BGP) را توضیح می دهد
نقش های BGP عبارتند از:
از آنجا که PVP است ، BGP کل توپولوژی سیستم مستقل / مسیر شبکه را به شبکه های دیگر منتقل می کند
جدول مسیریابی خود را با توپولوژی تمام شبکه های متصل خارجی حفظ می کند
پشتیبانی از مسیریابی بین دامین بدون کلاس (CIDR) که آدرس پروتکل اینترنت (IP) را به دستگاه های اینترنتی متصل اختصاص می دهد
هنگامی که برای تسهیل ارتباط بین سیستم های مختلف خودمختار استفاده می شود ، BGP به عنوان BGP خارجی (EBGP) شناخته می شود. هنگامی که در شبکه های میزبان / سیستم های خودمختار استفاده می شود ، BGP به عنوان BGP داخلی (IBGP) شناخته می شود.

BGP برای گسترش و جایگزینی پروتکل دروازه خارجی (EGP) ایجاد شده است. مسیر تطبیقی
مسیر تطبیقی ​​به چه معناست؟
یک مسیر تطبیقی ​​به یک مسیر مسیریابی بهینه و کارآمد گفته می شود که هنگام تغییر اولویت های مسیریابی یا بروز خرابی در دستگاه های مسیریاب ، گره ها یا سایر اجزای شبکه ، انتخاب می شود. یک مسیر تطبیقی ​​اتصال و عملیات مداوم شبکه را تضمین می کند.

تبلیغات

Techopedia مسیر تطبیقی ​​را توضیح می دهد
چندین پروتکل برای تسهیل مسیریابی از طریق مسیرهای سازگار در دسترس است. بعضی از آنها ... هستند:

پروتکل اطلاعات مسیریابی (RIP)
ابتدا کوتاهترین مسیر را باز کنید (OSPF)
سیستم متوسط ​​به سیستم متوسط ​​(IS-IS)
پروتکل مسیریابی دروازه داخلی (IGRP) / پروتکل مسیریابی داخلی دروازه پیشرفته (EIGRP)
شبکه های استاتیک مسیرهای انطباقی را اجرا نمی کنند و در عوض مسیرهای ثابت یا ثابت را انتخاب می کنند. بنابراین ، اگر یکی از مسیرها خراب باشد ، انتقال بسته یا از کار می افتد یا بسته باید منتظر بماند تا خرابی مسیر اصلاح شود. این ثابت می کند که اجرای موثر مسیرهای سازگار در مسیریابی بسیار حیاتی است.

یک مسیر انطباقی براساس معیارهای مسیریابی ، الگوریتم ها و اولویت های اختصاص داده شده به دستگاه های شبکه مختلف انتخاب می شود.

به عنوان مثال ، به عنوان تشبیه ، یک فرد برای ملاقات باید به شهر دیگری سفر کند ، اما مسیر عادی اتوبوس متوقف می شود زیرا جاده ای در حال ساخت است. بنابراین ، او باید یک روش جایگزین سفر ، مانند قطار ، انتخاب کند. این مسیر تغییر یافته مشابه یک مسیر انطباقی است که به عنوان مسیر جایگزین برای داده های شبکه انتخاب شده است.

تبلیغات

هاب (شبکه)
هاب (شبکه) به چه معناست؟
هاب ، در زمینه شبکه سازی ، یک دستگاه سخت افزاری است که داده های ارتباطی را از طریق شبکه انتقال می دهد. یک هاب ، بسته به داده های (فریم ها) به تمام دستگاه های شبکه ، فارغ از آدرس MAC موجود در بسته داده ، می فرستد.

تبلیغات

Techopedia توضيحات هاب (شبکه سازی)
یک سوئیچ از نوع هاب متفاوت است به این دلیل که رکورد تمام آدرس های MAC تمام دستگاه های متصل را نگه می دارد. بنابراین ، می داند کدام دستگاه یا سیستم به کدام پورت متصل است. هنگامی که یک بسته داده دریافت می شود ، سوئیچ بلافاصله می داند که آن را به کدام پورت ارسال کند. برخلاف هاب ، یک سوئیچ 10/100 مگابیت بر ثانیه ، 10/100 مگابیت بر ثانیه را به هر پورت اختصاص می دهد و کاربران همیشه به حداکثر پهنای باند دسترسی دارند - مزیت بزرگ سوئیچ نسبت به هاب.

انواع متداول هاب هایی که در شبکه استفاده می شوند ، هاب های شبکه ، هاب های غیرفعال ، هاب های هوشمند و سوئیچینگ هستند.

Network Hubs: این نقاط اتصال متداول برای دستگاه های شبکه هستند ، که بخشهایی از یک LAN (شبکه محلی) را به هم متصل می کنند و ممکن است حاوی چندین پورت باشد - رابطی برای اتصال دستگاه های شبکه مانند چاپگرها ، دستگاه های ذخیره سازی ، ایستگاه های کاری و سرورها. بسته داده ای که به یک پورت هاب می رسد ممکن است در پورت های دیگر کپی شود و به همه بخشهای شبکه امکان دسترسی به بسته داده را بدهد.
Passive Hub: اینها فقط به عنوان مسیرها یا مجاری برای انتقال داده از یک دستگاه یا بخش شبکه به دستگاه دیگر عمل می کنند.
هاب های هوشمند: این هاب ها به نام هاب های قابل مدیریت نیز شناخته می شوند ، به مدیران سیستم این امکان را می دهد تا داده های عبوری را کنترل کرده و هر پورت را پیکربندی کنند ، به این معنی که مشخص کند کدام دستگاه ها یا بخش های شبکه به پورت متصل هستند. برخی از درگاه ها حتی ممکن است بدون اتصال به اینترنت باز بمانند.
Switching Hub: این توپی ها در واقع ویژگی های هر واحد داده را می خوانند. سپس داده ها به درگاه صحیح یا در نظر گرفته شده هدایت می شوند.
بسته داده
بسته داده ای به چه معناست؟
بسته داده یک واحد داده است که به صورت یک بسته منفرد ساخته می شود و در یک مسیر شبکه مشخص حرکت می کند. بسته های داده در انتقال پروتکل اینترنت (IP) برای داده هایی که در وب پیمایش می کنند و در انواع دیگر شبکه ها استفاده می شود.

تبلیغات

Techopedia بسته داده را توضیح می دهد
یک بسته داده علاوه بر داده های خام حاوی قسمتهای دیگری نیز دارد - که اغلب به عنوان محموله بار شناخته می شود. بسته های داده همچنین دارای هدرهایی هستند که انواع خاصی از فراداده را همراه با اطلاعات مسیریابی حمل می کنند. به عنوان مثال ، بسته های داده IP دارای یک عنوان هستند که حاوی آدرس IP مبدا و آدرس IP مقصد است. بسته های داده همچنین ممکن است دارای پیش پرده هایی باشند که به اصلاح انتقال داده کمک می کنند.

برای تهیه استفاده متعارف از بسته های داده برای وب و سایر شبکه ها ، گروه های مختلف به استانداردهای سازگار برای انتقال بسته داده کمک کرده اند. به عنوان مثال ، سازمان بین المللی استاندارد سازی (ISO) مدل Open Systems Interconnection (OSI) را گردآوری کرده است که لایه های بسته داده خاصی را مشخص می کند و استانداردهای هر یک را حفظ می کند. همه اینها پایه و اساس آرایش مدرن و استفاده از بسته های داده در سناریوهای متنوع شبکه است.
مسیریابی
مسیریابی یعنی چه؟
مسیریابی به ایجاد مسیری گفته می شود که بسته های داده در مسیر خود به یک مقصد خاص طی می کنند. این اصطلاح را می توان برای داده هایی که در اینترنت سفر می کنند ، بیش از شبکه های 3G یا 4G یا شبکه های مشابهی که برای راه اندازی مخابرات و سایر تنظیمات ارتباطات دیجیتال استفاده می شود ، استفاده کرد. مسیریابی همچنین می تواند در شبکه های اختصاصی انجام شود.

تبلیغات کارت حافظه

Techopedia مسیریابی را توضیح می دهد
به طور کلی ، مسیریابی شامل توپولوژی شبکه یا راه اندازی سخت افزار است که می تواند داده ها را به طور مثر پخش کند. پروتکل های استاندارد به شناسایی بهترین مسیرها برای داده ها و اطمینان از انتقال کیفیت کمک می کنند. از سخت افزارهای جداگانه مانند روترها به عنوان "گره" در شبکه یاد می شود. از الگوریتم ها و پروتکل های مختلف می توان برای تعیین نحوه مسیریابی بهینه بسته های داده و اینکه از کدام گره ها استفاده می شود ، استفاده کرد. به عنوان مثال ، برخی از بسته های داده بر اساس یک مدل بردار مسافت حرکت می کنند که در درجه اول از فاصله به عنوان عامل استفاده می شود ، در حالی که برخی دیگر از پروتکل Link-State استفاده می کنند ، که شامل جنبه های دیگر "بهترین مسیر" برای داده است.

بسته های داده نیز برای دادن اطلاعات به شبکه ساخته می شوند. سرصفحه های روی بسته ها جزئیات مربوط به مبدا و مقصد را ارائه می دهند. استانداردهای بسته های داده ای امکان طراحی معمولی را دارند که می تواند به روش های آینده مسیریابی کمک کند. با تکامل دنیای فناوری دیجیتال ، مسیریابی نیز با توجه به نیازها و سودمندی یک شبکه خاص تکامل می یابد.

yer (همچنین به عنوان لایه 2 نیز شناخته می شود) برای تسهیل این نوع انتقال. در اینجا ، مهندسان این شبکه های مجازی را در درون گره های سخت افزاری فیزیکی متصل می سازند.

به عنوان مثال ، در یک LAN سنتی ، اجزای شبکه دستگاههای فیزیکی مانند هاب ، روتر ، سوئیچ و فایروال ها بودند. در یک شبکه محلی مجازی ، قطعات شبکه از اتصال فیزیکی به عنوان بزرگراه و سرور فیزیکی یا م componentلفه حاوی CPU / RAM به عنوان نوعی "میزبان" استفاده می کنند. مدل OSI امکان ارسال بسته به مقصد شبکه های مختلف را از طریق همان اتصال کابلی یا بی سیم فیزیکی فراهم می کند.

این درک از شبکه ها نشان می دهد که شبکه های امروزی چقدر متفاوت هستند و در محاسبات مدرن چقدر انتزاع شده اند.

[Master Computer - از مبتدی تا متخصص در یک هفته با این دوره شروع سریع از Udemy]
تعویض
سوئیچ یعنی چه؟
یک سوئیچ ، در زمینه شبکه سازی ، دستگاهی با سرعت بالا است که بسته های داده های دریافتی را دریافت می کند و آنها را به یک شبکه محلی (LAN) به مقصد هدایت می کند.

یک سوئیچ LAN در لایه پیوند داده (لایه 2) یا لایه شبکه مدل OSI کار می کند و به همین ترتیب می تواند انواع پروتکل های بسته را پشتیبانی کند. سوئیچ لایه 2 همچنین گاهی اوقات پل نامیده می شود: عملکرد آن ارسال فریمهای حاوی بسته های داده بین گره ها یا بخشهای شبکه است.

اساساً ، سوئیچ ها پلیس ترافیک یک شبکه محلی ساده هستند. سوئیچینگ مسیر حرکت فریم ها را به عنوان واحد داده و نحوه انتقال داده از یک منطقه به شبکه دیگر ایجاد می کند.

در مقابل ، مسیریابی در لایه 3 انجام می شود ، داده ها بین شبکه ها یا از یک شبکه به شبکه دیگر ارسال می شوند.

تبلیغات

Techopedia سوییچ را توضیح می دهد
یک سوئیچ در یک شبکه مبتنی بر اترنت ، بسته های داده / فریم های ورودی TCP / IP حاوی اطلاعات مقصد را هنگام ورود به یک یا چند پورت ورودی می خواند. اطلاعات مقصد در بسته ها برای تعیین اینکه از کدام درگاه های خروجی برای ارسال داده ها به مقصد مورد نظر استفاده می شود ، استفاده می شود. باز هم ، نکته ای که باید به خاطر بسپارید این است که سوئیچ در لایه پیوند داده ، لایه 2 ، کار می کند و یک فریم را که شامل یک بسته داده واحد است ارسال می کند.

سوئیچ ها شبیه هاب ها هستند و فقط هوشمندتر هستند. یک هاب به سادگی تمام گره های شبکه را متصل می کند - بدون سوئیچینگ ، ارتباط به صورت تصادفی اتفاق می افتد ، با هر دستگاهی که سعی در برقراری ارتباط در هر زمان خاص دارد ، و در نتیجه برخورد زیادی می شود. از سوی دیگر ، یک سوئیچ برای یک ثانیه ثانیه یک تونل الکترونیکی بین درگاه های مبدا و مقصد ایجاد می کند ، که هیچ ترافیکی دیگر نمی تواند وارد آن شود. این منجر به برقراری ارتباط بدون برخورد می شود.

سوئیچ ها نیز مشابه روترها هستند ، اما یک روتر توانایی اضافی برای انتقال بسته ها بین شبکه های مختلف را دارد ، در حالی که یک سوئیچ محدود به ارتباط گره به گره در همان شبکه است. انواع دیگر فعالیتها در لایه های پی در پی مدل OSI انجام می شود: در لایه 4 (لایه حمل و نقل) لایه 5 (لایه جلسه ،) لایه 6 (لایه ارائه) و لایه 7 (لایه برنامه) حاکم بر سطح نزدیکترین به کاربر نهایی.

مانند سایر کارت حافظه جنبه های شبکه در مدل OSI ، تغییر به دلیل ظهور مجازی سازی و پیشرفت های منطقی در شبکه ، تکامل یافته است. به عنوان مثال ، اکنون ، اجزای سخت افزاری ، اعم از پل یا سوئیچ یا روتر یا سایر چرخ دنده ها ، به جای اینکه از واحدهای سخت افزاری گسسته "روی فلز برهنه" تشکیل شوند ، در یک ماشین مجازی (VM) تقسیم می شوند.

توسعه LAN یا VLAN مجازی به این معنی است که بسته ها / فریم ها ممکن است به عنوان بخشی از چندین تنظیم LAN ، در بین گره ها در حال حرکت باشند ، جایی که ترافیک منطقاً با توجه به تعیین LAN داده شده ، قطع می شود. منابعی مانند CPU و RAM توسط مدیران سیستم مجازی تقسیم می شوند.

اگرچه مجازی سازی قابلیت کاربری بسیار بیشتری را برای سیستم ها به ارمغان آورده است ، اما اگر سیستم ها به درستی مرتب نشوند ، مشکلاتی مانند پخش گسترده ماشین مجازی به وجود می آید. بنابراین سوئیچ یا پل لایه 2 عملکرد تعیین شده خود را حفظ می کند تا فعالیت شبکه را ثابت و شفاف نگه دارد.

[Master Computer - از مبتدی تا متخصص در یک هفته با این دوره شروع سریع از Udemy]

شبکه سازی
شبکه سازی به چه معناست؟
شبکه به کل فرآیند ایجاد و استفاده از شبکه های رایانه ای ، با توجه به سخت افزار ، پروتکل ها و نرم افزارها ، از جمله فن آوری بی سیم و بی سیم اشاره دارد. این شامل استفاده از نظریه ها از زمینه های مختلف فن آوری ، مانند IT ، علوم کامپیوتر و مهندسی کامپیوتر / برق است.

تبلیغات

Techopedia شبکه را توضیح می دهد
رویه های استاندارد عملیاتی (SOP) در شبکه نیاز به انتخاب موادی مانند کابل کشی و سخت افزار شبکه و ایجاد پروتکل های مخابراتی ، سخت افزار و نرم افزار مورد نیاز دارد.

نیاز به ارتباطات از راه دور پیشرفته منجر به پیشرفت چندین فناوری سخت افزاری شبکه مانند هاب ها ، سوئیچ ها و روترها شده است. این امر همچنین باعث اختراع مکانیزم های شبکه خلاقانه تری شده است که در درجه اول در فضای تلفن همراه از فناوری ها و پروتکل ها استفاده می کنند.
شبکه
شبکه به چه معناست؟
یک شبکه ، در محاسبات ، گروهی از دو یا چند دستگاه یا گره است که می توانند ارتباط برقرار کنند. دستگاه ها یا گره های مورد نظر می توانند از طریق اتصالات فیزیکی یا بی سیم متصل شوند. نکته اصلی این است که حداقل دو جز components جداگانه وجود دارد و آنها به هم متصل هستند.

مقیاس یک شبکه می تواند از یک جفت دستگاه یا گره ارسال کننده داده به جلو و عقب ، گرفته تا مراکز داده عظیم و حتی اینترنت جهانی ، بزرگترین شبکه موجود باشد. وجه اشتراک همه این شبکه ها ، از کوچکترین تا بزرگترین ، این است که به کامپیوترها و / یا کاربران اجازه می دهند اطلاعات و منابع را به اشتراک بگذارند. از شبکه ها می توان برای موارد زیر استفاده کرد:

ارتباطاتی مانند ایمیل ، پیام رسانی فوری ، اتاق گفتگو و ...

سخت افزارهای مشترک مانند چاپگرها و دستگاه های ورودی.

داده ها و اطلاعات به اشتراک گذاشته شده از طریق کارت حافظه  استفاده از دستگاه های ذخیره سازی مشترک.

نرم افزار مشترک ، که با اجرای برنامه ها در رایانه های از راه دور به دست می آید.

تبلیغات

Techopedia توضیح می دهد شبکه
یکی از راه های درک شبکه ها ، مشاهده نمونه هایی از شبکه های در مقیاس بزرگ است که طی چند دهه گذشته ایجاد شده اند: به عنوان مثال ، شبکه های رایانه ای اواخر دهه 1950 شامل محیط نیمه زمینی نیمه اتوماتیک (SAGE) ارتش آمریکا و شرکت هواپیمایی تجاری بودند. سیستم رزرواسیون موسوم به Semi-Automatik Research Business Environment (SABER).

بر اساس طرح های توسعه یافته در دهه 1960 ، شبکه آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته (ARPANET) در سال 1969 توسط وزارت دفاع ایالات متحده ایجاد شد و مبتنی بر سوئیچینگ مدار بود - این ایده که یک خط ارتباطی واحد ، مانند یک اتصال تلفنی دو طرفه است ، سزاوار یک مدار اختصاصی برای مدت زمان برقراری ارتباط است. این شبکه ساده به اینترنت امروزی تبدیل شد.

روش دیگر برای بررسی شبکه ها ، درک تحولاتی است که در طول زمان ایجاد شده اند. باز هم ، شبکه به سادگی مجموعه ای از قطعات سخت افزاری متصل یا نقاط گره است. از ساده ترین پیوند بین دو سرور گرفته تا اینترنت عظیم جهانی ، تمام این طیف شامل فعالیت شبکه است.

سابقه تکامل شبکه ها می تواند به ارائه تصویر بهتر از شکل ظاهری شبکه ها و شکل ظاهری آنها در گذشته کمک کند.

تاریخچه مختصر
اولین شبکه های رایانه ای پیوندهایی بین ایستگاه های کاری فیزیکی ، رایانه های شخصی و دسک تاپ بود که یا توسط کابل کشی اترنت به هم متصل شده اند ، یا بعداً ، به صورت بی سیم متصل شده اند. هر رایانه دیسک سخت فیزیکی خاص خود را داشت و درایوهای سخت رایانه ها اغلب با حروف مختلف درایو روی رابط سیستم عامل ایستگاه کاری و انواع مختلف برنامه های نرم افزاری نمایش داده می شدند. یک کاربر می تواند با درایو مخصوص خود به یک کامپیوتر فیزیکی برود ، از درایو رایانه خارج شود یا به نرم افزار شبکه وارد شود تا به درایو رایانه دیگری در قسمت دیگری از اتاق یا ساختمان دسترسی پیدا کند.

در این تنظیمات اولیه که کاربران نهایی اغلب از یک لیست کشویی دسترسی به درایو شبکه را انتخاب می کنند ، مهندسان از توپولوژی های خاص شبکه برای پیوند دادن این اجزای ایستگاه کاری با یکدیگر استفاده می کنند.

توپولوژی هاب ، حلقه ، اتوبوس ، ستاره و درخت برخی از ساختارهای متداول شبکه ای بودند که برای اجازه دادن به رایانه های شخصی "مکالمه" با یکدیگر و به اشتراک گذاشتن اطلاعات مورد استفاده قرار گرفتند. رایانه ها معمولاً در یک ساختمان خاص قرار داشتند ، اما ممکن است در اتاق ها یا دفاتر مختلف شبکه شده باشند.

بعداً ، شبکه مجازی همراه با سایر فرایندهای محاسباتی مجازی ظهور کرد. این اتفاق همزمان با عملکرد شبکه از راه دور رخ داد ، زیرا ابر و سایر نوآوری ها باعث گسترش طراحی شبکه های گسترده می شوند.

شبکه های مجازی
محاسبات مجازی عملی است که یک دستگاه سخت افزاری فیزیکی را در یک پارتیشن منطقی با همان ویژگی ها از نظر قدرت پردازش و حافظه موجود جمع می کند. ماشین مجازی نمایش منطقی یک رایانه سخت افزاری سنتی با پردازنده و RAM است که توسط مجموعه ای از منابع در سیستم تحویل داده می شود.

همراه با مجازی سازی به طور کلی شبکه های مجازی نیز به وجود آمدند.

امروز ، ما شبکه های محلی مجازی (LAN مجازی) داریم که پارتیشن های منطقی در بالای گره های شبکه فیزیکی ساخته می شوند.

LAN مجازی از پیوند داده OSI la استفاده می کند

فلش مموری - سیستم پرونده توزیع شده (DFS)
سیستم پرونده توزیع شده (DFS) به چه معناست؟
سیستم فایل توزیع شده (DFS) یک سیستم فایل با داده های ذخیره شده در یک سرور است. داده ها به گونه ای قابل دسترسی و پردازش هستند که گویی در دستگاه مشتری محلی ذخیره شده اند.

DFS امکان به اشتراک گذاری اطلاعات و پرونده ها را بین کاربران در شبکه به روشی کنترل شده و مجاز راحت می کند. سرور به کاربران سرویس گیرنده این امکان را می دهد تا پرونده ها را به اشتراک بگذارند و داده ها را ذخیره کنند درست مثل اینکه آنها اطلاعات را به صورت محلی ذخیره می کنند. با این حال ، سرورها کنترل کاملی بر داده ها دارند و کنترل دسترسی را به سرویس گیرنده ها می دهند.

تبلیغات

Techopedia سیستم پرونده توزیع شده (DFS) را توضیح می دهد
از آنجا که در محاسبات مبتنی بر شبکه رشد استثنایی رخ داده است ، برنامه های مبتنی بر کلاینت / سرور انقلابی در روند ساخت سیستم های پرونده توزیع شده ایجاد کرده اند.

اشتراک منابع و اطلاعات ذخیره سازی در شبکه یکی از عناصر اصلی در شبکه های محلی (LAN) و شبکه های گسترده (WAN) است. فناوری های مختلفی مانند DFS برای سهولت و کارایی در به اشتراک گذاری منابع و پرونده ها در شبکه ایجاد شده است ، زیرا شبکه ها نیز خود پیشرفت می کنند.

یک فرایند در اجرای DFS ، دادن کنترل دسترسی و کنترل های مدیریت ذخیره سازی به سیستم مشتری به روشی متمرکز است. سرورهای درگیر باید بتوانند داده ها را با مهارت کافی از بین ببرند.

شفافیت همچنین از فرآیندهای اصلی DFS است. سیستم ها باید به گونه ای طراحی شوند که در دستگاه های کلاینت محلی به پرونده ها دسترسی ، ذخیره و مدیریت شوند ، در حالی که این فرآیند در واقع بر روی سرورها نگهداری می شود.

شفافیت باعث راحتی کاربر نهایی در دستگاه مشتری می شود ، در حالی که سیستم فایل شبکه به طور کارآمد تمام فرایندها را مدیریت می کند. به طور کلی ، یک DFS در LAN استفاده می شود ، اما می تواند در WAN یا از طریق اینترنت یا در تنظیمات جدید SD-WAN و سایر سبک ها و روش های جدید شبکه استفاده شود.

یک DFS در مقایسه با سایر گزینه ها امکان استفاده کارآمد و به خوبی مدیریت شده و گزینه های اشتراک ذخیره سازی در شبکه را فراهم می کند. گزینه دیگر برای کاربران در محاسبات مبتنی بر شبکه ، سیستم فایل دیسک مشترک است. یک سیستم فایل دیسک مشترک ، کنترل دسترسی را بر روی سیستم های سرویس گیرنده قرار می دهد ، بنابراین در صورت آفلاین شدن سیستم سرویس گیرنده ، داده ها غیرقابل دسترسی هستند. با این وجود DFS تحمل خطا دارد و حتی اگر برخی از گره های شبکه آفلاین باشند ، داده ها قابل دسترسی هستند.

مزایای مدل های DFS
سیستم فایل توزیع شده دارای مزایای مشترک است.

DFS بسته به لیست های دسترسی یا قابلیت های موجود در سرورها و کلاینت ها ، بسته به نحوه طراحی پروتکل ، امکان دسترسی به سیستم فایل را ممکن می کند.

همچنین ، از آنجا که سرور یک نقطه دسترسی مرکزی برای درخواست های داده را نیز فراهم می کند ، تصور می شود که تحمل خطا دارد (همانطور که در بالا ذکر شد) زیرا اگر برخی از گره ها به صورت آفلاین خارج شوند ، همچنان عملکرد خوبی خواهد داشت. این دلیل اصلی ایجاد برخی از دلایل توسعه DFS است - در صورت جابجایی چند ایستگاه کاری ، سیستم همچنان می تواند از یکپارچگی برخوردار باشد.

DFS و پشتیبان گیری
از قضا کافی است ، حتی اگر یک سرور DFS به دلیل دسترسی به یک نقطه مرکزی واحد ارزشمند باشد ، ممکن است یک سرور دیگر نیز در بازی باشد. با این حال ، این بدان معنا نیست که آن نقطه دسترسی مرکزی وجود نخواهد داشت. سرور دوم برای پشتیبان گیری خواهد بود.

از آنجا که مشاغل تجاری در داشتن یک سرور DFS مرکزی سرمایه گذاری می کنند ، نگران خواهند بود که سرور به نوعی به خطر بیفتد. پشتیبان گیری از همه داده ها در یک مکان جداگانه ، نوع اضافی مناسب برای ایجاد سیستم را کاملاً در برابر خطا تحمل می کند ، حتی اگر خود پادشاه (سرور اصلی) توسط چیزی مانند حمله DDoS یا چیز دیگری سرنگون شود.

سیستم های DFS مانند سایر سیستم ها به نوآوری خود ادامه می دهند. با انواع جدیدی از کنترل های شبکه و سیستم های مجازی سازی ، DFS مدرن اغلب از تقسیم بندی منطقی یا سایر پیشرفت های سخت افزاری و نرم افزاری بهره می برد.

رمزگذاری
رمزگذاری به چه معناست؟
رمزگذاری فرآیند استفاده از الگوریتم برای تبدیل اطلاعات برای غیرقابل خواندن بودن آن برای کاربران غیر مجاز است. این روش رمزنگاری با رمزگذاری و تبدیل اطلاعات به متن رمزخوان غیرقابل خواندن ، از داده های حساس مانند شماره کارت اعتباری محافظت می کند. این داده های رمزگذاری شده ممکن است فقط با یک کلید رمزگشایی یا قابل خواندن شوند. کلید متقارن و کلید نامتقارن دو نوع اصلی رمزگذاری هستند.

رمزگذاری برای ارائه مطمئن و مطمئن اطلاعات حساس ضروری است.

تبلیغات

Techopedia رمزگذاری را توضیح می دهد
رمزگذاری کلید متقارن از دو کلید یا رمز مخفی ، غالباً یکسان برای رایانه های درگیر در انتقال پیام استفاده می کند. بسته داده های هر کلید مخفی خود رمزگذاری شده است. اولین الگوریتم رمزگذاری متقارن ، استاندارد رمزگذاری داده (DES) است که از کلید 56 بیتی استفاده می کند و ضد حمله محسوب نمی شود. استاندارد رمزگذاری پیشرفته (AES) قابل اطمینان تر در نظر گرفته می شود زیرا از کلیدهای 128 بیتی ، 192 بیتی یا 256 بیتی استفاده می کند.

رمزگذاری کلید نامتقارن که به رمزگذاری کلید عمومی نیز معروف است ، از کلیدهای خصوصی و عمومی به طور همزمان استفاده می کند. کلید عمومی با رایانه هایی که سعی در برقراری ارتباط ایمن با رایانه کاربر دارند به اشتراک گذاشته می شود. این کلید رمزگذاری را کنترل می کند ، و پیام را در حین انتقال غیر قابل رمزگذاری می کند. کلید همسان سازی خصوصی در رایانه کاربر خصوصی می ماند. پیام را رمزگشایی کرده و آن را قابل خواندن می کند. حریم خصوصی کاملاً خوب (PGP) یک سیستم رمزگذاری با کلید عمومی است که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد.
رمزگذاری فایل سیستم (EFS)
رمزگذاری فایل سیستم (EFS) به چه معناست؟
Encrypting File System (EFS) عملکرد سیستم فایل جدید فناوری (NTFS) است که در نسخه های مختلف Microsoft Windows یافت می شود. EFS رمزگذاری و رمزگشایی شفاف پرونده ها را با استفاده از الگوریتم های رمزنگاری پیچیده و استاندارد تسهیل می کند.

الگوریتم های رمزنگاری برای ارائه اقدامات متقابل امنیتی مفید در EFS استفاده می شوند ، به موجب آن فقط گیرنده مورد نظر می تواند رمزنگاری را رمزگشایی کند. EFS در طی فرآیند رمزگذاری از کلیدهای متقارن و نامتقارن استفاده می کند ، اما از انتقال داده محافظت نمی کند. بلکه از پرونده های داده در سیستم محافظت می کند. حتی اگر کسی به یک کامپیوتر خاص دسترسی داشته باشد ، چه مجاز باشد و چه غیر مجاز ، باز هم نمی تواند قفل رمزنگاری EFS را بدون کلید مخفی باز کند.

تبلیغات

Techopedia سیستم پرونده رمزگذاری (EFS) را توضیح می دهد
EFS در واقع یک فناوری رمزنگاری کلید عمومی شفاف است که با مجوزهای NTFS کار می کند و اجازه می دهد تا کاربر به پرونده ها و پوشه ها در سیستم عامل های مختلف ویندوز (سیستم عامل) از جمله NT (به استثنای NT4) ، 2000 و XP (به استثنای XP Home Edition) دسترسی پیدا کند.

ویژگی های اصلی EFS به شرح زیر است:
روند رمزگذاری آسان است. برای روشن کردن رمزگذاری ، کادر تأیید موجود در پرونده یا خصوصیات پوشه را انتخاب کنید.
EFS امکان کنترل بر روی افرادی را که می توانند پرونده ها را بخوانند ارائه می دهد.
پرونده های انتخاب شده برای رمزگذاری پس از بسته شدن رمزگذاری می شوند اما پس از باز شدن به طور خودکار آماده استفاده می شوند.
با پاک کردن کادر تأیید در ویژگی های پرونده ، ممکن است ویژگی رمزگذاری پرونده حذف شود.
اگرچه توسط بسیاری از سازمان ها مورد استفاده قرار می گیرد ، اما با احتیاط و دانش باید EFS را کنترل کرد تا از رمزگذاری محتوایی که باید شفاف باشد ، جلوگیری کند تا امنیت. این واقعیت افزوده است که رمزگشایی از محتوای داده ای که از ابتدا قرار نبود رمزگذاری شود ، ممکن است دشوار باشد.

توسعه دهندگان EFS به کاربران یادآوری می کنند که پس از رمزگذاری یک پوشه ، همه پرونده های موجود در آن پوشه نیز رمزگذاری می شوند ، از جمله پرونده های بعدی که به آن پوشه خاص منتقل می شوند. با این حال ، یک تنظیم سفارشی برای رمزگذاری "فقط این پرونده" در دسترس است.

رمزهای رمزگذاری خاصیت ویژه دارند ، بنابراین برای کارمندان مهم است که از اشتراک گذرواژه ها خودداری کنند و به همان اندازه مهم است که کاربران گذرواژه های خود را به خاطر بسپارند.

سیستم فایل
File System به چه معناست؟
فایل سیستم فرایندی است که نحوه و مکان ذخیره ، دسترسی و مدیریت داده های موجود در یک دیسک ذخیره سازی ، به طور معمول درایو دیسک سخت (HDD) را مدیریت می کند. این یک م diskلفه دیسک منطقی است که عملیات داخلی دیسک را مدیریت می کند زیرا مربوط به رایانه است و برای کاربر انسانی انتزاعی است.

تبلیغات

Techopedia سیستم فایل را توضیح می دهد
صرف نظر از نوع و کاربرد ، یک دیسک شامل یک سیستم فایل و اطلاعات در مورد مکان ذخیره داده های دیسک و نحوه دسترسی به آن توسط کاربر یا برنامه است. یک سیستم فایل معمولاً کارهایی مانند فلش مموری و مدیریت ذخیره سازی ، نامگذاری پرونده ، فهرست / پوشه ها ، فراداده ها ، قوانین دسترسی و امتیازات را مدیریت می کند. 

سیستم فایلهای متداول استفاده شده شامل جدول تخصیص پرونده 32 (FAT 32) ، سیستم فایل جدید فناوری (NTFS) و سیستم پرونده سلسله مراتبی (HFS) است.

چکیده IL
انتزاع IL به چه معناست؟
فلش مموری - Abstract IL (زبان میانه) یک کیت توسعه نرم افزار (SDK) است که متشکل از کتابخانه ها ، اسناد و سایر ابزارهای توسعه است که می تواند برای دستکاری محتویات چارچوب NET و پرونده های باینری در سطح بالا مورد استفاده قرار گیرد.

خلاصه IL را می توان در کدهای نوشته شده به هر زبان خالص مانند C # ، F # و غیره استفاده کرد. هدف اصلی آن خواندن و اصلاح باینری ها از کدی است که به زبان سطح بالا نوشته شده است ، در غیر این صورت جزئیات آن دشوارتر است دسترسی به قالب باینری. همچنین برای موارد زیر استفاده شده است:
به عنوان ابزاری برای کامپایل کد نوشته شده در F #
برای انجام تجزیه و تحلیل استاتیک چک کردن کد مربوط به امنیت دسترسی کد ، و برای پروژه های برنامه نویسی جنبه محور.
ابزاری برای توسعه برنامه های MS-ILX حاوی کدهای نوشته شده به زبان های برنامه نویسی کاربردی.

تبلیغات

Techopedia توضیحات IL
مفهوم Abstract IL نتیجه تلاش گروه برنامه نویسی اصول و ابزارهای تحقیق مایکروسافت برای ساخت ابزاری است که می تواند اجرایی های چارچوب .NET را تجزیه و تحلیل ، دستکاری و تبدیل کند. با استفاده از این ویژگی ، می توان طیف گسترده ای از برنامه ها را برای تقویت امنیت ، تشخیص خطا ، بررسی های امنیتی پویا و ابزارهای بهینه سازی / پروفایل IL توسعه داد.

لازمه استفاده از Abstract IL SDK برای اهداف توسعه ، داشتن SDK چارچوب NET به همراه یک کامپایلر F # است ، زیرا F # به طور کلی بهترین ابزار برای نوشتن کد مدیریت شده (با استفاده از IL) در مقایسه با سایر زبانهای NET در نظر گرفته می شود. برای استقرار برنامه های .NET بر اساس کتابخانه های Abstract IDL ، یک نسخه از .NET Runtime Redistributable باید ارائه شود. همچنین ، استفاده از Abstract IL از وابستگی به ilasm.exe / ildasm.exe در مسیر جلوگیری می کند زیرا از خواندن / نوشتن داده های باینری مراقبت می کند.

اصطلاحات دیگری که معمولاً در ارتباط با Abstract IL در دات نت مورد استفاده قرار می گیرد ، IL مشترک است. Common IL نسخه قابل خواندن کدی است که با دات نت نوشته شده و قابل اجرا در محیط پشتیبانی از زیرساخت زبان مشترک (CLI) است که به از بین بردن وابستگی به نوع سیستم عامل یا پردازنده کمک می کند.

هدف مشترک IL تولید کدی است که نیاز به توزیع باینری های جداگانه را برای انواع مختلف سیستم عامل و پردازنده ، همراه با بهبود ویژگی های امنیتی و قابلیت اطمینان از بین می برد. با این حال ، Abstract IL برای دسترسی بهتر به پرونده های باینری .NET در نظر گرفته شده است.

تبلیغات

این اصطلاح را به اشتراک بگذارید

زره پوش ویروس
زره پوش ویروس یعنی چه؟
ویروس زره پوش یک ویروس رایانه ای است که شامل سازوکارهای متنوعی است که به طور خاص کدگذاری شده اند تا شناسایی و رمزگشایی آن بسیار دشوار باشد.

یکی از این روشها شامل فریب نرم افزارهای ضد ویروس برای باور داشتن ویروس در مکانی غیر از مکان واقعی خود است ، که تشخیص و حذف آن را دشوار می کند. نوع دیگری از زره پوش با افزودن کد پیچیده و گیج کننده اجرا می شود ، که هدف دیگری جز پوشاندن ویروس و جلوگیری از ایجاد یک اقدام متقابل موثر از سوی محققان ویروس ندارد.

تبلیغات

Techopedia ویروس زره پوش را توضیح می دهد
محققان ضد ویروس با بررسی و پیروی از کد ویروس ، به نحوه عملکرد ویروس پی می برند. ویروس زره پوش با دشوار کردن جدا کردن ویروس ، این کار را دشوار می کند. این امر باعث می شود تا ویروس زمان بیشتری برای انتشار خود داشته باشد تا محققان بتوانند اقدام متقابل ایجاد کنند.

ویروس های زره ​​پوش بسیار پیچیده و دارای کد قابل توجهی هستند که به زره آنها افزوده است. اگرچه کاملاً م effectiveثر است ، اما نوع فلیپ آن این است که تمام زره پوش ها ویروسی بسیار بزرگ ایجاد می کنند که قبل از اینکه امکان آلوده شدن هر چیزی را داشته باشد ، با سهولت بیشتری قابل تشخیص است.

رمزگشایی
رمزگشایی به چه معناست؟
رمزگشایی فرآیند تبدیل داده هایی است که از طریق رمزگذاری غیرقابل خواندن شده است و به شکل رمزگذاری نشده آن باز می گردد. در رمزگشایی ، سیستم داده های مخدوش را استخراج و تبدیل می کند و آنها را به متن و تصاویری تبدیل می کند که نه تنها توسط خواننده بلکه برای سیستم نیز قابل درک هستند. رمزگشایی ممکن است به صورت دستی یا خودکار انجام شود. همچنین ممکن است با مجموعه ای از کلیدها یا رمزهای عبور انجام شود.

تبلیغات

Techopedia رمزگشایی را توضیح می دهد
یکی از مهمترین دلایل پیاده سازی سیستم رمزگذاری-رمزگشایی ، حریم خصوصی است. هرچه اطلاعات از طریق شبکه جهانی وب طی می شود ، مورد بررسی و دسترسی افراد یا سازمانهای غیرمجاز قرار می گیرد. در نتیجه ، داده ها رمزگذاری می شوند تا از بین رفتن اطلاعات و سرقت آنها کاهش یابد. برخی از موارد رایج که رمزگذاری می شوند شامل پیام های ایمیل ، پرونده های متنی ، تصاویر ، داده های کاربر و دایرکتوری ها است. مسئول رمزگشایی یک پیام یا پنجره دریافت می کند که در آن ممکن است رمز عبور برای دسترسی به اطلاعات رمزگذاری شده وارد شود.

مدل سازی داده ها
مدل سازی داده ها به چه معناست؟
مدل سازی داده نمایش ساختار داده ها در یک جدول برای پایگاه داده شرکت است و بیان بسیار قدرتمندی از نیازهای تجاری شرکت است. این مدل داده راهنمای مورد استفاده تحلیل گران عملکردی و فنی در طراحی و اجرای یک پایگاه داده است.

مدلهای داده برای اهداف مختلفی استفاده می شوند ، از مدلهای مفهومی سطح بالا گرفته تا مدلهای داده فیزیکی

فلش مموری چگونه بخریم؟

Techopedia مدل سازی داده را توضیح می دهد
مدل سازی داده ها ساختارهای داده گرا را کاوش می کند و انواع موجودیت ها را شناسایی می کند. این برخلاف مدل سازی کلاس نیست ، جایی که کلاس ها مشخص می شوند.

امروزه به طور کلی از سه سبک اساسی مدل سازی داده استفاده می شود.

مدلهای داده ای مفهومی: ساختارها و مفاهیم ایستا سطح بالا ، ایستا
مدل های منطقی داده (LDMs): انواع موجودیت ، ویژگی های داده و روابط بین موجودیت ها
مدل های داده های فیزیکی (PDMs): طراحی پایگاه داده طرحواره داخلی
پرسش مرتبط
نقش TensorFlow در یادگیری ماشین چیست؟
تبلیغات

این اصطلاح را به اشتراک بگذارید
مدل داده نهاد (EDM)
مدل داده نهادی (EDM) به چه معناست؟
مدل داده نهاد (EDM) به مجموعه ای از مفاهیم اشاره دارد که ساختار داده را صرف نظر از شکل ذخیره شده آن توصیف می کند. این مدل از سه مفهوم کلیدی برای توصیف ساختار داده استفاده می کند: نوع نهاد ، نوع ارتباط و ویژگی. EDM از مجموعه ای از انواع داده های بدوی پشتیبانی می کند که خصوصیات را در یک مدل مفهومی تعریف می کنند.

تبلیغات

Techopedia مدل داده نهاد (EDM) را توضیح می دهد
بلوک اصلی ساختاری که برای توصیف ساختار داده ها در مدل داده موجودیت (EDM) استفاده می شود ، نوع موجودیت است. نوع نهاد به عنوان الگویی برای موجودیت ها کار می کند ، که نمایانگر یک شی خاص با یک کلید موجودی منحصر به فرد در مجموعه موجودیت است ، مجموعه ای از نمونه ها از یک نوع موجود خاص. در مدل مفهومی ، انواع موجودیت از خصوصیات ساخته می شوند و ساختار مفاهیم سطح بالا را توصیف می کنند. مجموعه نهادها به طور منطقی در یک ظرف موجودیت دسته بندی می شوند.

انواع داده های ابتدایی پشتیبانی شده توسط EDM شامل رشته ها ، Boolean و Int32 و سایر موارد است. آنها پروکسی برای انواع داده های بدوی واقعی هستند که در یک فضای ذخیره سازی یا میزبان پشتیبانی می شوند. با این حال ، این مدل معنایی عملیات یا تبدیل را بر روی انواع داده های ابتدایی تعریف نمی کند. معناشناسی توسط فضای ذخیره سازی یا میزبانی تعریف می شود. EDM همچنین از وراثت برای انواع موجودیتها پشتیبانی می کند که یک نوع موجودیت از نوع دیگر موجود باشد.

EDM دارای فضاهای نامی است که به عنوان ظرف انتزاعی برای انواع موجودیت ها ، انواع پیچیده و انجمن ها کار می کنند. این فضاهای نام زمینه ای برای اشیا they موجود در آنها فراهم می کند و روشهایی را برای پاک کردن اشیا با همان نام فراهم می کند. EDM همچنین نحو XML را ارائه می دهد که به آن زبان تعریف طرحواره مفهومی گفته می شود.

فضای نام
فضای نام به چه معناست؟
فضای نام برای شناسایی منحصر به فرد یک یا چند نام از نام های مشابه دیگر از اشیا، مختلف ، گروه ها یا به طور کلی فضای نام استفاده می شود. Namespace امکان تشخیص اشیا با نامهای مشابه اما ریشه های مختلف را فراهم می کند. در XML ، فضای نامی مجموعه ای از نوع عناصر و نام ویژگی هاست که هر یک از آنها با فضای نام منحصر به فردی که به آن تعلق دارند قابل شناسایی است.

فضای نام به نام دامنه نیز شناخته می شود.

تبلیغات
Techopedia فضای نام را توضیح می دهد
Namespace در درجه اول در زبان های برنامه نویسی استفاده می شود که ممکن است از یک نام برای اشیا name مختلف استفاده شود. برای جمع آوری آن دسته از اسامی که ممکن است در جاهای دیگر در همان برنامه ها ، اشیا elements و عناصر به هم پیوسته تکرار شوند ، ایجاد شده است.

به عنوان مثال ، یک فضای نامی XML از انواع عناصر و نام ویژگی ها تشکیل شده است. هر یک از نامهای موجود در آن فضای نامی فقط مربوط به آن فضای نامی است. نام به طور منحصر به فرد توسط شناسه فضای نام قبل از نام مشخص می شود. به عنوان مثال Namespace1_ John و Namespace2_Jonhn نام های یکسانی هستند اما در فضای نام های مختلفی قرار دارند.

Floppy Disk Drive (FDD)
Floppy Disk Drive (FDD) به چه معناست؟
درایو فلاپی دیسک (FDD) یا درایو فلاپی ، یک دستگاه سخت افزاری است که اطلاعات ذخیره اطلاعات را می خواند. این در سال 1967 توسط تیم IBM اختراع شد و یکی از اولین انواع ذخیره سازی سخت افزار بود که می توانست یک دستگاه قابل حمل را بخواند یا بنویسد. FDD برای خواندن و نوشتن روی فلاپی دیسک های قابل جابجایی استفاده می شود. دیسک های فلاپی منسوخ شده اند و سایر دستگاه های ذخیره سازی مانند USB و انتقال فایل شبکه جایگزین آنها شده اند.

تبلیغات

Techopedia Floppy Disk Drive (FDD) را توضیح می دهد. برای خرید هارد دیسک به این لینک مراجعه کنید.
فلاپی دیسک معمولاً در سه اندازه ، 8 اینچ ، 5.5 اینچ و 3.5 اینچ عرضه می شود که با پیشرفت تکنولوژی ، کوچکتر می شود. نسخه جدیدتر و 3.5 اینچی از فناوری پیشرفته بیشتری بهره می برد و داده های بیشتری را نسبت به مدلهای قبلی در خود نگه می داشت ، در حالی که درایو فلاپی 8 اینچی اصلی برای بارگیری دستورالعملهای سطح سخت افزاری و / یا ساختارهای داده ای موسوم به میکرو کد در سیستم IBM / 370 ساخته شده است. فریم اصلی دیسک انعطاف پذیر 8 اینچی فقط خواندنی بود ، 80 کیلوبایت حافظه داشت و از آن به عنوان دیسک حافظه یاد می شد. درایوهای هشت اینچی فلاپی به مادربرد متصل نمی شوند ، اما بر روی یک صفحه چرخان چرخانده می شوند که توسط چرخ بیکار کار می کند.

با پیشرفت فلاپی دیسک به طرح های کوچکتر 5.5 و 3.5 اینچی ، FDD نیز تغییر کرد. برای جای دادن فلاپی دیسک کوچکتر ، یک FDD مجبور شد با تطبیق اندازه درایو فلاپی دیسک با اندازه فلاپی دیسک برای سازگاری ، تغییرات تهاجمی ایجاد کند. سالهاست که اکثر رایانه های شخصی و نوت بوک ها دارای درایو فلاپی هستند. استفاده از فلاپی دیسک برای تبادل داده ها بین رایانه های شخصی یک روش استاندارد برای بسیاری از تکنسین های رایانه بود. فلاپی دیسک یکی از متداول ترین روش ها برای ذخیره مقدار کافی داده در خارج از هارد دیسک کامپیوتر برای استفاده شخصی بود ، زیرا حمل آنها ارزان و آسان بود.

با پیشرفت تکنولوژی بالاخره فلاپی دیسک ها قادر به خواندن و نوشتن بودند. در این مرحله ، FDD ها چهار م componentsلفه اساسی داشتند:

هد خواندن / نوشتن مغناطیسی (یک یا دو)
دستگاه بستن اسپیندل که دیسک را در جای خود نگه می داشت زیرا در هر دقیقه 300 تا 360 دور می چرخید
قاب با اهرم هایی که دستگاه را باز و بسته می کند
یک صفحه مدار که شامل همه وسایل الکترونیکی است.
سرهای خواندن / نوشتن می توانند هر دو طرف دیسک را بخوانند و از همان هد برای خواندن و نوشتن استفاده می شد. برای اطمینان از پاک شدن همه داده ها بدون اینکه در داده های موجود در مسیر مجاور تداخل ایجاد شود ، از سر جداگانه و گسترده تری برای پاک کردن داده ها استفاده شد.

یک کابل درایو فلاپی می تواند دو درایو را در خود جای دهد. در یک سیستم رایانه ای ، درایو انتهای کابل درایو A. بود. وقتی درایو دیگری اضافه شد ، به وسط کابل متصل شد و درایو B نامیده می شد.

فلاپی درایوها بیشتر یک دستگاه سخت افزاری از گذشته هستند. دستگاه های سخت افزاری جدیدتری از جمله درایوهای ZIP ، CD و USB معرفی شده اند. امروزه درایوهای فلاپی معمولاً در رایانه شخصی ، نوت بوک یا لپ تاپ وجود ندارد.

پایگاه داده دیسک فشرده (CDDB)
پایگاه داده دیسک فشرده (CDDB) به چه معناست؟
پایگاه داده دیسک فشرده (CDDB) پایگاه داده ای است که از اطلاعات آهنگ صوتی دیسک فشرده تشکیل شده است. CDDB به برنامه های نرم افزاری اجازه می دهد تا یک دیسک فشرده را شناسایی کرده و تمام اطلاعات مربوط به آن مانند هنرمند ، آلبوم و سایر اطلاعات آهنگ را لیست کنند. CDDB در مارس 2001 به طور رسمی به Gracenote تغییر نام داد ، اکنون پایگاه داده پس از آزاد بودن دسترسی به مجوز دسترسی نیاز دارد. بانک اطلاعات کامپکت دیسک اکنون یک علامت تجاری مجاز Gracenote Inc.

تبلیغات

Techopedia بانک اطلاعات دیسک فشرده (CDDB) را توضیح می دهد
پایگاه داده دیسک فشرده در ابتدا برای ضبط اطلاعات مربوط به موسیقی پاپ / راک ایجاد شده است. Ti Kan خالق پایگاه داده Compact Disc است که بعداً کل پروژه را به Escient فروخت. پایگاه داده Compact Disc از یک مشتری استفاده می کند که تقریباً شناسه دیسک منحصر به فرد را محاسبه می کند و سپس پایگاه داده را جستجو می کند. با اطلاعات بازیابی شده از پرس و جو ، مشتری می تواند جزئیاتی مانند عنوان Compact Disc ، نام هنرمند ، لیست آهنگ ها و سایر اطلاعات اضافی را ارائه دهد. پایگاه داده Compact Disc عمدتا توسط برنامه های کاربردی جمع کننده دیسک فشرده و همچنین توسط پخش کننده های رسانه استفاده می شد. مقررات در دسترس کاربران است تا جزئیات CD را که توسط دستگاه ریپر CD یا media player شناسایی نشده است از طریق پخش کننده های رسانه یا نرم افزار CD ripper به پایگاه داده اضافه کنند. پایگاه داده Compact Disc مورد نیاز بود زیرا قالب صوتی Compact Disc شامل اطلاعات مربوط به دیسک یا ردیابی نبود. بنابراین پایگاه داده Compact Disc به عنوان پایگاه داده مکمل برای ارائه چنین اطلاعاتی در هنگام استفاده از دیسک های فشرده توسط رسانه ها عمل می کند.

پایگاه داده Compact Disc قادر است نه تنها تک آهنگ ها بلکه کل محتوای دیسک فشرده را نیز شناسایی کند. با این حال ، پایگاه داده Compact Disc قادر به شناسایی لیست های پخش در ترتیب آهنگ ها نیست ، زیرا شناسایی دیسک های فشرده براساس طول و ترتیب آهنگ ها انجام می شود. پایگاه داده Compact Disc همچنین نمی تواند بین دو دیسک فشرده مختلف حاوی تعداد و طول آهنگ های یکسان تفاوت قائل شود.

کلید ترکیبی
کلید ترکیبی به چه معناست؟
کلید ترکیبی ، در زمینه پایگاه داده های رابطه ای ، ترکیبی از دو یا چند ستون در یک جدول است که می تواند برای شناسایی منحصر به فرد هر سطر در جدول استفاده شود. منحصر به فرد بودن تنها زمانی تضمین می شود که ستون ها با هم ترکیب شوند. هنگامی که ستون ها به صورت جداگانه گرفته می شوند ، منحصر به فرد بودن را تضمین نمی کنند.

هارد دیسک

Techopedia کلید ترکیبی را توضیح می دهد
هر ستون (ستون) که می تواند منحصر به فرد بودن را تضمین کند ، کلید نامزد نامیده می شود. اما کلید ترکیبی نوع خاصی از کلید نامزد است که فقط با ترکیبی از دو یا چند ستون تشکیل می شود. بعضی اوقات کلید نامزد فقط یک ستون است و گاهی اوقات با پیوستن به چندین ستون شکل می گیرد.

یک مثال از جدول خاصی را در پایگاه داده یک بانک تجاری در نظر بگیرید. این جدول برای ذخیره سوابق حساب بانکی افراد استفاده می شود. با فرض اینکه جدول دارای ستونهای جداگانه ای برای نوع حساب باشد (C برای چک کردن ، S برای پس انداز و غیره) ، به دنبال آن ستونی دیگر برای سال و ماه ایجاد حساب و ستونی دیگر برای یک شماره متوالی در آن ماه ، آن بدیهی است که هر یک از این ستون ها به خودی خود نمی توانند یک حساب را شناسایی کنند - می توان نتیجه گرفت که چندین ستون در ستون "نوع حساب" وجود دارد ، و چندین ورودی برای مه 2008 در ستون "تاریخ ایجاد" وجود دارد ، و به زودی. با این حال ، اگر هر سه ستون با هم ترکیب شوند ، یک رکورد منحصر به فرد برای هر حساب تولید می شود. شماره حساب فرضی در این مثال برای اولین حساب ایجاد شده در جولای 2008 "C 200807 001" است که یک حساب جاری است. دیگری "S 201003 004" برای چهارمین حساب پس انداز است که در مارس 2010 ایجاد شده است. این یک کلید ترکیبی است ، یعنی یک کلید نامزد که منحصر به فرد بودن را فقط هنگامی که دو یا چند ستون به هم متصل می شوند تضمین می کند.

یک کلید ترکیبی می تواند به عنوان کلید اصلی تعریف شود. این کار با استفاده از دستورات SQL در زمان ایجاد جدول انجام می شود. این بدان معنی است که داده ها در کل جدول بر روی ستونهایی که به عنوان کلید اصلی تعریف شده اند ، تعریف و نمایه می شوند.
فلش درایو USB
USB Flash Drive به چه معناست؟
درایو فلش USB دستگاهی است که برای ذخیره داده استفاده می شود و شامل یک حافظه فلش و یک رابط یکپارچه Universal Serial Bus (USB) است. اکثر درایوهای فلش USB قابل جابجایی و بازنویسی هستند. از نظر جسمی ، کوچک ، بادوام و قابل اطمینان هستند. هرچه فضای ذخیره سازی آنها بیشتر باشد ، سرعت کار آنها سریعتر است. درایوهای فلش USB از لحاظ مکانیکی بسیار مقاوم هستند زیرا هیچ قسمت متحرکی وجود ندارد. آنها قدرت کار را از دستگاهی که از طریق پورت USB به آن متصل شده اند (معمولاً یک رایانه) می گیرند.

درایو فلش USB همچنین ممکن است به عنوان درایو فلش یا درایو USB شناخته شود.

تبلیغات

Techopedia USB Flash Drive را توضیح می دهد
بر اساس استاندارد ذخیره انبوه Universal Serial Bus ، درایوهای فلش USB توسط همه سیستم عامل ها و BIOS پشتیبانی می شوند. در مقایسه با درایوهای دیسک نوری و فلاپی دیسک ها ، درایوهای فلش USB می توانند اطلاعات بیشتری را ذخیره کرده و همچنین آنها را با سرعت بیشتری انتقال دهند.

یک درایو فلش USB متشکل از یک رابط USB است که به خوبی محافظت شده و در داخل یک کیف پلاستیکی یا لاستیکی عایق الکتریکی است. یک صفحه مدار چاپی کوچک با مدارهای مجتمع نصب شده روی سطح در داخل دستگاه یافت می شود.

اجزای اصلی درایو فلش USB عبارتند از:

پلاگین استاندارد USB. این فراهم می کند درایو فلش را به یک دستگاه متصل می کند.
کنترل کننده ذخیره سازی انبوه USB. این یک میکروکنترلر برای USB است. مقدار کمی RAM و ROM دارد.
تراشه حافظه فلش NAND. داده ها در این جز ذخیره می شوند
اسیلاتور کریستالی. خروجی داده ها توسط این ملفه کنترل می شود.
تبلیغات

درایو فلش ، درایو USB

کلید خارجی به چه معناست؟
کلید خارجی ستون یا گروهی از ستون ها در یک جدول پایگاه داده رابطه ای است که پیوندی را بین داده های دو جدول فراهم می کند. این به عنوان یک ارجاع متقابل بین جداول عمل می کند زیرا کلید اصلی جدول دیگری را ارجاع می دهد ، در نتیجه پیوندی بین آنها ایجاد می شود.

هارد دیسک - اکثر جداول در یک سیستم پایگاه داده رابطه ای از مفهوم کلید خارجی پیروی می کنند. در پایگاه داده های پیچیده و انبارهای داده ، داده ها در یک دامنه باید از طریق چندین جدول اضافه شوند ، بنابراین رابطه بین آنها حفظ می شود. مفهوم یکپارچگی مرجع از تئوری کلید خارجی گرفته شده است.

کلیدهای خارجی و اجرای آنها پیچیده تر از کلیدهای اصلی است.

تبلیغات

Techopedia کلید خارجی را توضیح می دهد
در حالی که ممکن است یک کلید اصلی به خودی خود وجود داشته باشد ، اما یک کلید خارجی باید همیشه به یک کلید اصلی در جایی مراجعه کند. جدول اصلی حاوی کلید اصلی ، جدول والد است (همچنین به آن جدول ارجاع داده می شود). این کلید توسط چندین کلید خارجی از جداول دیگر ، به عنوان جداول "کودک" شناخته می شود.

برای هر ستونی که به عنوان یک کلید خارجی عمل می کند ، یک مقدار مربوطه باید در جدول پیوند داده شده وجود داشته باشد. هنگام قرار دادن داده ها و حذف داده ها از ستون کلید خارجی باید توجه ویژه ای شود ، زیرا ممکن است حذف یا درج بی احتیاط رابطه بین دو جدول را از بین ببرد.

اگر یکپارچگی بین دو پایگاه داده به خطر بیفتد ، ممکن است خطاهایی ایجاد شود.

به عنوان مثال ، اگر دو جدول مشتری و سفارش وجود داشته باشد ، می توان با وارد كردن یك كلید خارجی در جدول سفارشات كه به CUSTOMER_ID در جدول مشتری اشاره دارد ، رابطه ای بین آنها ایجاد شود. ستون CUSTOMER_ID در هر دو جدول مشتری و سفارش وجود دارد.

CUSTOMER_ID در جدول سفارش با اشاره به کلید اصلی در جدول مشتری ، کلید خارجی می شود. برای درج ورودی در جدول سفارش ، محدودیت کلید خارجی باید برآورده شود.

تلاشی برای ورود به CUSTOMER_ID که در جدول مشتری وجود ندارد با شکست مواجه می شود ، بنابراین یکپارچگی ارجاع جدول حفظ می شود.

در پایگاه داده های دنیای واقعی ، هر زمان که سطرهای یک جدول ارجاع شده به روز می شوند یا حذف می شوند ، می توان با اعمال محدودیت های ارجاعی ، از یکپارچگی بین جداول کلید خارجی و کلیدهای اصلی اطمینان حاصل کرد.

برخی از اقدامات ارجاعی مرتبط با یک اقدام اصلی خارجی شامل موارد زیر است:

آبشار
وقتی ردیف های جدول والدین حذف می شوند ، ستون های کلید خارجی منطبق در جدول فرزند نیز حذف می شوند و یک حذف آبشار ایجاد می کنند.

Null را تنظیم کنید
هنگامی که یک ردیف ارجاع شده در جدول والد حذف یا به روز می شود ، مقادیر کلید خارجی در ردیف مرجع برای حفظ یکپارچگی مرجع ، تهی می شوند.

راه اندازها
اقدامات مرجع معمولاً به عنوان عوامل محرک اجرا می شوند. از بسیاری جهات اقدامات کلیدی خارجی مشابه محرکهای تعریف شده توسط کاربر هستند. برای اطمینان از اجرای صحیح ، اقدامات ارجاعی مرتب شده گاهی با محرکهای معادل تعریف شده توسط کاربر جایگزین می شوند.

مجموعه پیش فرض
این عملکرد ارجاعی مشابه "set null" است. مقادیر کلید خارجی در جدول فرزند هنگام حذف یا به روزرسانی ردیف ارجاع داده شده در جدول والد ، روی مقدار ستون پیش فرض تنظیم می شوند.

محدود کردن
این عملکرد ارجاعی عادی است که با یک کلید خارجی مرتبط است. مقداری در جدول والد قابل حذف یا به روزرسانی نیست ، مادامی که با یک کلید خارجی در جدول دیگری ارجاع داده شود.

بدون اقدام
این عملکرد مرجع از نظر عملکرد مشابه عملکرد "محدود کردن" است با این تفاوت که بررسی بدون اقدام فقط پس از تلاش برای تغییر جدول انجام می شود.

پرسش مرتبط
امروزه بیشترین کاربردهای SQL چیست؟

قادر
جدول به چه معناست؟
جدول یک مجموعه داده پایگاه داده رابطه ای نامگذاری شده است که توسط سطرها و ستون ها سازماندهی می شود. جدول رابطه ای یک مفهوم اساسی پایگاه داده رابطه ای است زیرا جداول شکل اصلی ذخیره اطلاعات هستند.

ستون ها ساختار جدول را تشکیل می دهند و سطرها محتوا را تشکیل می دهند. جداول محدودیت هایی را برای ستون ها مجاز می دانند (به عنوان مثال ، نوع داده ستون مجاز) اما ردیف ها را مجاز نمی دانند. هر جدول پایگاه داده باید یک نام منحصر به فرد داشته باشد. اکثر پایگاه های داده رابطه ای دارای محدودیت نامگذاری هستند به عنوان مثال ، ممکن است این نام حاوی فاصله نباشد یا یک کلمه کلیدی خاص مانند TABLE یا SYSTEM باشد.

تبلیغات

Techopedia جدول را توضیح می دهد
جداول رابطه ای داده ها را در ستون ها و ردیف ها ذخیره می کنند. هنگام ایجاد جدول ، ستون ها باید تعریف شوند ، اما ممکن است ستون ها پس از ایجاد جدول اضافه یا حذف شوند. در طول این مدت ، محدودیت های داده ستون ممکن است تعریف شود یا نشود. به عنوان مثال ، هنگام ایجاد یک جدول CUSTOMER_MASTER برای ذخیره اطلاعات مشتری ، ممکن است تعاریفی اضافه شود ، به عنوان مثال ، یک ستون DATE_OF_BIRTH که فقط تاریخها را قبول می کند یا یک ستون CUSTOMER_NAME که ممکن است پوچ نباشد (خالی).

سطرهای جدول عناصر داده واقعی جدول هستند. در جدول CUSTOMER_MASTER ، ردیف ها رکورد هر مشتری را نگه می دارند. بنابراین ، یک سطر از یک عنصر داده در هر ستون جدول تشکیل شده است. اگر یک مقدار سطر وارد نشود ، مقدار "null" نامیده می شود ، که معنی آن با صفر یا فاصله معنی ندارد.

جداول همچنین دارای روابط جدول دیگری هستند که توسط ستون های خاصی تعریف می شوند و برجسته ترین کلیدهای اصلی و خارجی هستند. به عنوان مثال ، جدول CUSTOMER_MASTER دارای یک ستون CUSTOMER_ID است که برای شناسایی منحصر به فرد هر مشتری جدول استفاده می شود. اگر یک جدول دیگر نیاز به مراجعه به مشتری خاصی داشته باشد ، ممکن است یک ستون مربوطه (همچنین به عنوان کلید خارجی شناخته شود) که به شناسه مشتری جدول CUSTOMER_MASTER مراجعه می کند ، درج شود. هارد دیسک جداول دیگر نیازی به ذخیره جزئیات مشتری اضافی ندارند که قبلاً در جدول CUSTOMER_MASTER ذخیره شده اند.
کلید اصلی به چه معناست؟
کلید اصلی ستون جدول پایگاه داده رابطه ای خاص (یا ترکیبی از ستون ها) است که برای شناسایی منحصر به فرد هر رکورد جدول تعیین شده است.

از کلید اصلی به عنوان شناسه منحصر به فرد برای تجزیه سریع داده ها در جدول استفاده می شود. یک جدول نمی تواند بیش از یک کلید اصلی داشته باشد.

ویژگی های اصلی یک کلید اصلی عبارتند از:

این باید برای هر ردیف داده یک مقدار منحصر به فرد داشته باشد.
نمی تواند حاوی مقادیر صفر باشد.
هر سطر باید یک مقدار کلید اصلی داشته باشد.
یک کلید اصلی ممکن است از یک یا چند فیلد که قبلاً در مدل داده زیرین وجود دارد استفاده کند ، یا یک فیلد اضافی خاص می تواند به عنوان کلید اصلی ایجاد شود.

تبلیغات

Techopedia کلید اصلی را توضیح می دهد
مفهوم کلید اصلی برای یک پایگاه داده رابطه ای کارآمد بسیار مهم است. بدون کلید اصلی و مفاهیم اصلی خارجی که از نزدیک با هم مرتبط هستند ، پایگاه داده های رابطه ای کار نمی کنند.

در حقیقت ، از آنجا که یک جدول می تواند به راحتی شامل هزاران رکورد (از جمله نسخه های تکراری) باشد ، برای اطمینان از اینکه یک رکورد جدول می تواند همیشه به طور منحصر به فرد شناسایی شود ، یک کلید اصلی لازم است.

تمام کلیدهایی که از مشاهدات و ویژگیهای دنیای واقعی بدست می آیند ، کلیدهای اصلی طبیعی نامیده می شوند ، در مقابل کلیدهای اصلی جایگزین که به جای خودسرانه به هر رکورد اختصاص داده می شوند.

تقریباً همه افراد در زندگی روزمره غالباً اما ناآگاهانه با کلیدهای اصلی طبیعی سروکار دارند.

به عنوان مثال ، به دانشجویان به طور روزمره شماره شناسایی (ID) منحصر به فرد اختصاص داده می شود و همه شهروندان ایالات متحده دارای شماره های تأمین اجتماعی اختصاص داده شده توسط دولت و منحصر به فرد هستند. آدرس خیابان یا شماره گواهینامه رانندگی نمونه ای از کلیدهای اصلی است که برای شناسایی منحصر به فرد (به ترتیب) مکان یا اتومبیل استفاده می شود.

به عنوان مثال دیگر ، یک پایگاه داده باید تمام داده های ذخیره شده توسط یک بانک تجاری را در خود جای دهد. دو جدول از پایگاه داده شامل CUSTOMER_MASTER است که داده های اصلی و ساکن مشتری (نام ، تاریخ تولد ، آدرس ، شماره تأمین اجتماعی و غیره) و ACCOUNTS_MASTER را ذخیره می کند که داده های مختلف حساب بانکی (تاریخ ایجاد حساب ، نوع حساب ، محدودیت برداشت یا اطلاعات مربوط به حساب و غیره).

برای شناسایی منحصر به فرد مشتریان ، یک ستون یا ترکیبی از ستون ها انتخاب می شود تا تضمین کند هر دو مشتری از ارزش منحصر به فرد یکسانی برخوردار نیستند. بنابراین ، ستون های خاصی بلافاصله حذف می شوند ، به عنوان مثال ، نام خانوادگی و تاریخ تولد.

نامزد اصلی اصلی و اصلی ستونی است که برای نگهداری شماره های تأمین اجتماعی تعیین شده است. با این حال ، ممکن است برخی از دارندگان حساب شماره تأمین اجتماعی نداشته باشند ، بنابراین نامزدی این ستون حذف می شود.

گزینه منطقی بعدی استفاده از ترکیبی از ستون ها مانند افزودن نام خانوادگی به تاریخ تولد به آدرس ایمیل و در نتیجه ایجاد یک کلید اصلی طولانی و دست و پاگیر است.

بهترین گزینه ایجاد یک کلید اصلی جداگانه در یک ستون جدید به نام CUSTOMER_ID است. سپس ، پایگاه داده به طور خودکار هر بار که مشتری اضافه می شود ، یک شماره منحصر به فرد ایجاد می کند و شناسایی منحصر به فرد را تضمین می کند.

با ایجاد این کلید ، ستون به عنوان کلید اصلی در اسکریپت SQL که جدول را ایجاد می کند تعیین می شود و تمام مقادیر پوچ به طور خودکار رد می شوند.

شماره حساب مرتبط با هر CUSTOMER_ID اجازه می دهد تا

رسیدگی ایمن به سوالات مشتری و زمان جستجوی سریع (مانند هر جدول نمایه شده.)

به عنوان مثال ، ممکن است هنگام انجام س bankال در بانک ، از مشتری بخواهند نام خانوادگی خود را ارائه دهد. یک پرسش نام خانوادگی معمول (مانند اسمیت) احتمالاً چندین نتیجه به همراه خواهد داشت.

هنگام پرس و جو از داده ها ، استفاده از ویژگی منحصر به فرد کلید اصلی یک نتیجه را تضمین می کند.

پرسش مرتبط
تفاوت بین کلید ترکیبی ، کلید اصلی و کلید خارجی چیست؟

قالب پرونده ACCDB
فرمت فایل ACCDB به چه معناست؟
قالب پرونده .accdb قالب پیش فرض ذخیره فایل برای Microsoft Access است که از نسخه 2007 شروع می شود. نسخه های قبلی Microsoft Access که با Access 2003 و نسخه های قبلی ایجاد شده اند ، به طور پیش فرض از قالب فایل .mdb استفاده می کنند.

تبلیغات

Techopedia فرمت فایل ACCDB را توضیح می دهد
قالب فایل .accdb به ترتیب با فرمت های .docx و .xlsx از Microsoft Word 2007 و Excel 2007 مشابه است. در حقیقت ، فرمت .accdb به طور گسترده ای به عنوان فرمت فایل "Access 2007" شناخته می شود. پایگاه های داده ایجاد شده یا ذخیره شده به عنوان پرونده های .accdb توسط نسخه های Microsoft Access قبل از 2007 ، که شامل Access 95 ، 97 ، 2000 و 2003 است ، قابل باز نیستند. پایگاه های داده ایجاد شده در قالب .mdb قبلی را می توان با باز کردن آنها به پایگاه داده .accdb تبدیل کرد در Access 2007 یا نسخه بعدی و ذخیره در قالب پرونده جدیدتر. البته نسخه های جدید Access با فایل های .mdb قدیمی نیز کاملاً سازگار با گذشته هستند.

قالب .accdb از برخی ویژگی های موجود در قالب .mdb پشتیبانی نمی کند ، مانند زمینه های چند ارزشی ، ماکرو داده ها ، امکان افزودن پیوست ها در پایگاه داده ، ادغام با Sharepoint و Outlook و انتشار در سرویس های Access. با این حال ، برخی از ویژگی های قدیمی مانند نسخه برداری و امنیت در سطح کاربر دیگر در قالب جدید پشتیبانی نمی شوند.

هارد دیسک

داده ها
داده به چه معناست؟
داده ها ، در متن پایگاه داده ها ، به همه موارد منفردی که در یک پایگاه داده ذخیره می شوند ، به صورت جداگانه یا به صورت مجموعه اشاره دارد. داده ها در یک پایگاه داده در درجه اول در جداول پایگاه داده ذخیره می شوند ، که در ستون هایی سازماندهی می شوند که انواع داده های ذخیره شده در آن را دیکته می کنند. بنابراین ، اگر جدول "مشتریان" ستونی با عنوان "شماره تلفن" داشته باشد ، نوع داده آن به عنوان "شماره" تعریف شده است ، فقط اعداد را می توان در آن ستون ذخیره کرد.

تبلیغات

Techopedia داده ها را توضیح می دهد
داده ها ، حتی در یک پایگاه داده ، به ندرت به شکل خام مفید هستند. به عنوان مثال ، در یک برنامه بانکی ، داده کل مجموعه شماره حساب های بانکی است. نام ، آدرس و سن مشتریان بانک ؛ معاملات بانکی و غیره. با این انبوه اعداد به راحتی انسان متوسط ​​را تحت فشار قرار می دهد - یک فرد به سادگی نمی تواند همه آن را پردازش کند. با این حال ، وقتی داده ها به صورت نسبی مرتب می شوند ، سپس به اطلاعات تبدیل می شوند که برای کاربران بسیار مفیدتر است. به عنوان مثال ، اگر از انبوه اعداد ذخیره شده در بانک اطلاعاتی بانکی فوق برای استخراج نام و آدرس 100 مشتری برتر براساس اندازه سپرده استفاده شود ، از داده ها برای ارائه اطلاعات مفید استفاده شده است.

ستون پایگاه داده
ستون پایگاه داده به چه معناست؟
در زمینه پایگاه های داده رابطه ای ، یک ستون مجموعه ای از مقادیر داده است که همه از یک نوع واحد هستند و در یک جدول قرار دارند. ستون ها داده ها را در جدول تعریف می کنند ، در حالی که ردیف ها داده ها را در جدول جمع می کنند.

اکثر پایگاه های داده به ستون ها اجازه می دهند که شامل داده های پیچیده ای مانند تصاویر ، اسناد کامل یا حتی کلیپ های ویدیویی باشند. بنابراین ، ستونی که مقادیر داده ای از یک نوع را مجاز می داند ، لزوماً به این معنی نیست که فقط مقادیر متنی ساده دارد. برخی از پایگاه های اطلاعاتی حتی فراتر رفته و اجازه می دهند داده ها به صورت پرونده در سیستم عامل ذخیره شوند ، در حالی که داده های ستون فقط حاوی یک اشاره گر یا پیوند به پرونده واقعی هستند. این کار با هدف قابل کنترل نگه داشتن اندازه کلی پایگاه داده انجام می شود - اندازه پایگاه داده کوچکتر به معنای زمان کمتری برای تهیه نسخه پشتیبان و زمان کمتری برای جستجوی داده ها در پایگاه داده است.

تبلیغات

Techopedia ستون پایگاه داده را توضیح می دهد
یک مثال ساده جدولی است که اطلاعات مشتری را برای یک بانک ذخیره می کند. ستون های این جدول ممکن است به صورت زیر باشد: نام مشتری ، شماره تلفن مشتری ، تاریخ تولد مشتری ، شناسه مشتری ، آدرس ، شهر ، کد پستی. یک ردیف داده هر مجموعه افقی است که شامل داده هایی برای مشتری از تمام ستون های ذکر شده است. مثلا:

نام مشتری تلفن شناسه DoB آدرس شهر
1 Andrew Jones 202-555-2452 12-Jun-70 4356 12 Maple Drive نیویورک
اصطلاح "فیلد" معمولاً به جای "ستون" استفاده می شود ، اما خالصان پایگاه داده ترجیح می دهند از کلمه "فیلد" برای نشان دادن یک مقدار خاص یا یک مورد خاص از یک ستون استفاده کنند. بنابراین ، یک فیلد تقاطع یک ردیف و یک ستون است. در مثال بانکی بالا ، یک قسمت با تقاطع یک ردیف با ستون "نام مشتری" تشکیل می شود تا "اندرو جونز" را تشکیل دهد. با این حال ، این تمایز توسط اکثر افراد نادیده گرفته می شود.

کد دودویی
کد باینری یعنی چه؟
کد دودویی ساده ترین شکل داده است. این کاملاً توسط یک سیستم باینری ارقام نشان داده می شود که از یک رشته صفر و یک متوالی تشکیل شده است. کد دودویی اغلب با کد ماشین در ارتباط است از این رو مجموعه های باینری می توانند برای ایجاد کد خام ترکیب شوند ، که توسط رایانه یا سخت افزار دیگر تفسیر می شود.

تبلیغات

Techopedia کد باینری را توضیح می دهد
کد ماشین از مجموعه ای از ارقام باینری برای تشکیل دستورالعمل ها استفاده می کند. باینری همراه با ابتدایی ترین شکل کد ، کمترین میزان داده ای را نیز در بر می گیرد که از طریق سیستم های سخت افزاری و نرم افزاری پیچیده ای که با منابع و دارایی های داده های امروزی اداره می شوند ، جریان دارد. کمترین مقدار داده بیت نامیده می شود و توسط یک یا صفر نشان داده می شود. رشته های در حال انجام این بیت ها به کد یا داده ای تبدیل می شوند که توسط رایانه تفسیر می شوند.

ماهیت کد باینری و داده های باینری قسمت جالبی از دنیای بنیادی IT است. برای کسانی که در پشت صحنه کار می کنند بیشتر آشنا است که فناوری های کاربر محور امروزی را ایجاد کنند ، که اغلب انواع کدهای رایانه را از دید کاربران مخفی نگه می دارد.
دستگاه ورودی / خروجی (دستگاه ورودی / خروجی)
دستگاه ورودی / خروجی (دستگاه ورودی / خروجی) به چه معناست؟
دستگاه ورودی / خروجی (I / O) دستگاه سخت افزاری است که توانایی پذیرش داده های ورودی ، خروجی یا سایر پردازش ها را دارد. همچنین می تواند داده رسانه مربوطه را به عنوان ورودی ارسال شده به رایانه بدست آورد یا داده رایانه را به عنوان خروجی ذخیره سازی به رسانه ذخیره سازی ارسال کند.

دستگاه I / O به عنوان دستگاه IO نیز شناخته می شود.

تبلیغات

Techopedia دستگاه ورودی / خروجی را توضیح می دهد (دستگاه ورودی / خروجی)
دستگاه های ورودی ورودی به رایانه را فراهم می كنند ، در حالی كه دستگاه های خروجی راهی را برای رایانه فراهم می كنند كه برای برقراری ارتباط با كاربران یا سایر رایانه ها از داده ها استفاده كند. دستگاه ورودی و خروجی وسیله ای با هر دو ویژگی است.

از آنجا که داده های دستگاه ورودی و خروجی دو جهته است ، اینگونه دستگاه ها معمولاً در بخش ذخیره سازی یا ارتباطات دسته بندی می شوند. نمونه هایی از دستگاه های ذخیره سازی ورودی / خروجی درایوهای CD / DVD-ROM ، درایوهای فلش USB و درایوهای دیسک سخت است. نمونه هایی از دستگاه های ورودی و خروجی ارتباطی ، آداپتورهای شبکه ، آداپتورهای بلوتوث / دانگل و مودم ها هستند.
دیسک دیجیتال حافظه فقط خواندنی دیسک (DVD-ROM)
حافظه فقط دیسک فقط خواندنی همه کاره دیجیتال (DVD-ROM) چه معنایی دارد؟
حافظه دیسک دیجیتال همه کاره فقط با خواندن دیسک (DVD-ROM) یک دیسک چند منظوره دیجیتال فقط خواندنی (دی وی دی) است که معمولاً برای ذخیره برنامه های بزرگ نرم افزاری استفاده می شود. این شبیه به یک حافظه فشرده فقط با خواندن دیسک (CD-ROM) است اما ظرفیت بیشتری دارد. DVD-ROM حدود 4.38 گیگابایت داده را ذخیره می کند. CD-ROM معمولاً 650 مگابایت داده را ذخیره می کند.

یک DVD-ROM برای همیشه پرونده های داده ای را ذخیره می کند که قابل تغییر ، نوشتن یا پاک کردن نیستند. یک رایانه شخصی (PC) با DVD-ROM یا درایو DVD-RAM برای خواندن دیسک DVD-ROM طراحی شده است. معمولاً یک دیسک DVD-ROM مجهز نیست که با درایو DVD متصل به سیستم سینمای خانگی یا تلویزیون استفاده شود. اما بسیاری از درایوهای DVD-ROM به طور کلی می توانند دیسک فیلم DVD را بخوانند.

DVD-ROM یکی از انواع مختلف DVD است. DVD خالی معمولاً DVD-R یا DVD + R است که دارای فرمت خواندن-نوشتن است. + R یا -R به استانداردهای قالب اشاره می کند و یک دی وی دی قابل بازنویسی یا ضبط است.

در مقایسه با CD-ROM ، DVD-ROM دارای همان قطر 5 اینچ و ضخامت 1.2 میلی متر (میلی متر) است. اما از آنجا که یک DVD-ROM از لیزر کوتاهتر با چاله های فشرده تر استفاده می کند ، ظرفیت دیسک افزایش می یابد. در واقع ، کوچکترین DVD-ROM می تواند تقریباً 7 برابر بیشتر از CD-ROM داده ذخیره کند.

این اصطلاح به دیسک دیجیتال دیسک رام نیز معروف است.

تبلیغات

Techopedia حافظه فقط دیسک فقط خواننده همه کاره دیجیتال (DVD-ROM) را توضیح می دهد
DVD-ROM برای اولین بار در سال 1996 توسط DVD Forum ، گروهی متشکل از ده شرکت بین المللی ، با استفاده و توسعه فرمت های DVD و HD DVD برای رسانه ، نرم افزار و سخت افزار ، معرفی شد. انجمن DVD متشکل از شرکت های مingسس و بیش از 220 عضو دیگر است. ژاپن اولین DVD-ROM ها را در نوامبر 1996 تولید کرد. در مارس 1997 در ایالات متحده معرفی شد. DVD Forum همچنین کلیه مشخصات DVD را که با عناوینی مانند DVD-ROM Book یا DVD-R Book در کتاب های DVD منتشر شده است ، منتشر می کند.

در صورت نوشتن هر دو طرف دیسک ، یک DVD-ROM معمولی می تواند حداکثر 17 گیگابایت بر ثانیه داده را در خود جای دهد.

DVD-ROM از دو لایه اکریلیک 0.6 میلی متری (میلی متر) تشکیل شده است که بهم متصل شده اند. دیسک دو طرفه از دو طرف شیاردار قابل ضبط تشکیل شده است. با دو لایه ، پرتوی لیزر DVD فقط باید از 0.06 میلی متر عبور کند تا به لایه ضبط برسد. داشتن یک لایه نازک به لنز اجازه می دهد تا پرتو را به اندازه لکه کوچکتر متمرکز کند ، که به نوبه خود چاله های کوچکتری را برای داده های بیشتر می نویسد. داده ها به صورت چاله های مارپیچی رمزگذاری می شوند که فقط نانومتر از یکدیگر فاصله دارند. مسیر مارپیچی از مرکز دیسک آغاز می شود و تا رسیدن به لبه خارجی بارها سیم پیچ می شود. با یک دیسک دو لایه مسیر به لایه دوم ادامه می یابد. یک دیسک دو طرفه باید به صورت دستی برگردانده شود و مسیر در مرکز از سر گرفته شود.

رایکا 33